Op Zaterdag 9 februari 2019 werd (op vrij dwingende wijze) via de app de MTB trip van dit weekend van de zondag naar de zaterdag verplaatst. Wel met een interessant doel en mooie reden! Naast dat het zondag waarschijnlijk kei & klets nat zou worden werd er ook een taart met koffie in het vooruitzicht gesteld. Dit ter ere van “ El Padre” die dinsdag 78 was geworden. Lang zal ie leven! Het werd notentaart voor allen, natuurlijk met een vette klodder slagroom. Heerlijk. Maar voor we in Hoenderloo waren, want daar zouden we bij de bakker gaan zitten, ging er natuurlijk wel een en ander aan vooraf. Vertrokken bij de Spar met Rocus, Jan, Wiebe, Ferry, Meindert, Pieter en ikzelf ging Pieter er als "Haas" vandoor en iedereen volgde zoals we dat gewend zijn. (Ook Paas volgde de Haas). Buiten de gebaande paden trokken we door zwijnensloot en oerwoud. Regelmatig moesten we van de fiets af om deze over bomen te tillen of door struikgewas te duwen. We reden voor mij onbekende routes en af en toe had ik het idee dat we rondjes reden, net als de vorige keer dat ik mee was. Hoe langer het duurde dat we de A50 over gingen des te verder we moesten fietsen, en ik begon de benen al te voelen….. Maar eindelijk hoorde je auto’s in plaats van de wind door de bomen. Want waaien deed het, al hadden we deze aardig mee. De heen weg dan wel te verstaan. Meindert had eigenlijk vanaf Dieren al een eigen route gekozen, via de verharde weg naar Hoenderloo. Het toeval wilde dat we tegelijkertijd hier aankwamen. De bakker was echter gesloten. Failliet zo leek het wel. Maar Hoenderloo is toeristisch genoeg om een keuze te maken. En zo geschiede dat we heerlijk in een hotel aan de beloofde traktatie konden beginnen. Bij vertrek sloeg Jan af naar Deelen en sloot Meindert even aan totdat wij weer de bossen in trokken. Dit pad liep echter parallel aan de weg die hij fietste zodat we hem nog een aantal keren konden toeroepen. Nadat we onder het tunneltje door waren van de A50 volgde er nog een paar klimmetjes. Pieter was vanaf dat moment eigenlijk geen Haas meer maar meer een zwaan kleef aan. Dat werd nog erger toen we de “Henkie Paas klim” reden. (E2MC, de Ellecomse fietsclubleden noemen deze berg zo). Pieter riep al van te voren dat dit een K klim was, hij voelde zichal snel meer de stervende zwaan. Rocus sloeg boeven aan deze klim af richting Soeren en Wiebe even later bij de afdaling van de lange juffer. Moet wel gezegd dat de HenkiePaasklim bij Bello de “moordende Meurdersklim” heet. Want Ferry trok met gemak de winnende eindsprint en klokte een rit van 54 km toen we in Ellecom waren.
