Verslag rustdag GBBT 2012 Malosco, Italië.
Vandaag, dinsdag 21 augustus zijn we toe aan onze zeer welverdiende rustdag, gelegen in het mooie en rustige Malosco. De sfeer in de groep is begrijpelijkerwijs vandaag geheel anders dan de eerste drie koersdagen. De relaxedheid straalt van de mannen af. Het grote lummelen mag de hele dag duren, niets hoeft, alles mag, inclusief de door verschillende Bello’s geboekte ‘classic full body massage’ (op eigen kosten) in het aan het hotel gelieerde wellness centre. Na een prima ontbijt op de prettige tijd van 8 uur 30 verplaatsen de meesten zich gelijk naar het terras aan de voorzijde van het hotel voor vele kopjes koffie met dito bespiegelingen over deze GBBT en al die andere wielerzaken. Sommigen doen een beetje werk aan hun fiets, anderen verdedigen de stelling: ‘Hij doet het goed dus ik blijf er vanaf !” Cycledoctor Harry loopt met zijn oliespuitje en ongeëvenaarde kennis langs de bedden, waar de te behandelen fietsen in liggen, terwijl de eigenaren met een wat bedrukt gezicht op een stoeltje naast de patiënt zitten en er het beste van hopen. In 1 geval wordt een volledige versnellingbak gereviseerd om deze 100 % stofvrij aan dag 4 te laten beginnen, een soort formule 1 behandeling die je maar zelden ziet op Bello rustdagen. In dit geval blijft het bij een telefonisch consult met ´´Il Doctore´´, een gewaagde zet van de eigenaar ! In de loop van de dag ontvouwt zich het bekende Bello rustdag patroon, de kleine groepjes loom bewegende renners, het zoeken van schaduw, de plannen om even naar het dorpje te lopen, de berichten van bijna gesmolten renners, die nog wel de 1 km bergaf hebben overleefd, maar toch moesten merken dat de tocht terug naar het hotel flink tegenviel in de alles verzengende hitte, waar we in deze GBT 2012 op worden getrakteerd. Renners zijn af en toe stil, turen over de heuvels en bijna zeker denken ze ´´Hoe moet dat morgen, op die potentieel zware vierde dag. De Gavia wacht op ons, en zal geen meter voor ons opzij gaan ! De warme spaghetti lunch, gemaakt en opgediend door het uiterst vriendelijke hotelpersoneel wordt op het voorterras genoten, waarna, zo blijkt later meerdere renners zich geheel aangepast aan dit deel van de wereld op hun kamers terugtrekken en in een diepe slaap vallen. Wat ze hebben gedroomd zullen we nooit weten, maar dat delen van hun dromen over de dagen 4, 5 en 6 zijn gegaan, dat staat wel vast. De seconden, minuten er uren tikken loom weg. Tot zeker 17 uur houdt de zon in alle heftigheid stand, dan gaat pure hitte over in klamheid, het licht tussen de bergkammen raakt gefilterd, in het dal kan je zien dat de mensen hier harde werkers zijn, en letterlijk de vele vruchten plukken van hun noeste arbeid. Ik vraag mij af wat zij er eigenlijk van vinden dat er gezegd wordt dat hun land, Italië, vrijwel failliet is. Aan hen lijkt het zeker niet gelegen te hebben. “Il Doctore“ is inmiddels ook terug van zijn ´´rondje hersteltraining´´ rond het stuwmeer hier in de buurt. Het water stond er zo laag dat hij gedurende hele delen van deze ´´verwentrip´´ het niet in het meer kon zien staan ! De groep renners raakt weer compleet rond 18 uur, klaar om wat te drinken voordat we aan de laatste grote koolhydratenstapeling in Malosco kunnen beginnen. Het diner verloopt rustig, het bavianengedrag, soms zo kenmerkend in de groep, blijft vanavond grotendeels uit, men realiseert zich stilletjes dat aan een dag lummelen en heerlijk op krachten komen onverbiddelijk een einde is gekomen, de karavaan trekt morgen om 8 uur verder! Tijdens het diner is er een korte presentatie door Fred van een nieuw merk poetsdoekjes, luisterend naar de naam ´´Velo´´. Het eerste exemplaar wordt uiteraard aangeboden aan ´´The Boss“, Wiebe. Daarna volgt nog een mooie toespraak plus hulde van Meindert aan de Maarten, de pannenkoekenbakker, wat hem ´´en passant´´ de gele trui oplevert, te dragen op zijn hekkesluitersdag. En geheel terecht herdenken we de twee afwezige Bello´s, Coen en Arre olv Maarten. Zij worden node gemist om verschillende, door hem toegelichte redenen. Bij het beëindigen van dit verslag doet zich iets bijzonders voor, het regent, weliswaar niet hard, het zijn maar een paar druppels, maar toch …….. Misschien neemt de TOUR een onverwachtse wending, wijzigen de condities van heet en droog natter en kouder, moeten de Bello regenjackjes en beenstukjes uit de tasjes komen. In ieder geval zal er mindfull, dwz. bedachtzaam moeten worden gereden, bergop en bergaf.
Welterusten en tot morgen !
Arne
Vandaag, dinsdag 21 augustus zijn we toe aan onze zeer welverdiende rustdag, gelegen in het mooie en rustige Malosco. De sfeer in de groep is begrijpelijkerwijs vandaag geheel anders dan de eerste drie koersdagen. De relaxedheid straalt van de mannen af. Het grote lummelen mag de hele dag duren, niets hoeft, alles mag, inclusief de door verschillende Bello’s geboekte ‘classic full body massage’ (op eigen kosten) in het aan het hotel gelieerde wellness centre. Na een prima ontbijt op de prettige tijd van 8 uur 30 verplaatsen de meesten zich gelijk naar het terras aan de voorzijde van het hotel voor vele kopjes koffie met dito bespiegelingen over deze GBBT en al die andere wielerzaken. Sommigen doen een beetje werk aan hun fiets, anderen verdedigen de stelling: ‘Hij doet het goed dus ik blijf er vanaf !” Cycledoctor Harry loopt met zijn oliespuitje en ongeëvenaarde kennis langs de bedden, waar de te behandelen fietsen in liggen, terwijl de eigenaren met een wat bedrukt gezicht op een stoeltje naast de patiënt zitten en er het beste van hopen. In 1 geval wordt een volledige versnellingbak gereviseerd om deze 100 % stofvrij aan dag 4 te laten beginnen, een soort formule 1 behandeling die je maar zelden ziet op Bello rustdagen. In dit geval blijft het bij een telefonisch consult met ´´Il Doctore´´, een gewaagde zet van de eigenaar ! In de loop van de dag ontvouwt zich het bekende Bello rustdag patroon, de kleine groepjes loom bewegende renners, het zoeken van schaduw, de plannen om even naar het dorpje te lopen, de berichten van bijna gesmolten renners, die nog wel de 1 km bergaf hebben overleefd, maar toch moesten merken dat de tocht terug naar het hotel flink tegenviel in de alles verzengende hitte, waar we in deze GBT 2012 op worden getrakteerd. Renners zijn af en toe stil, turen over de heuvels en bijna zeker denken ze ´´Hoe moet dat morgen, op die potentieel zware vierde dag. De Gavia wacht op ons, en zal geen meter voor ons opzij gaan ! De warme spaghetti lunch, gemaakt en opgediend door het uiterst vriendelijke hotelpersoneel wordt op het voorterras genoten, waarna, zo blijkt later meerdere renners zich geheel aangepast aan dit deel van de wereld op hun kamers terugtrekken en in een diepe slaap vallen. Wat ze hebben gedroomd zullen we nooit weten, maar dat delen van hun dromen over de dagen 4, 5 en 6 zijn gegaan, dat staat wel vast. De seconden, minuten er uren tikken loom weg. Tot zeker 17 uur houdt de zon in alle heftigheid stand, dan gaat pure hitte over in klamheid, het licht tussen de bergkammen raakt gefilterd, in het dal kan je zien dat de mensen hier harde werkers zijn, en letterlijk de vele vruchten plukken van hun noeste arbeid. Ik vraag mij af wat zij er eigenlijk van vinden dat er gezegd wordt dat hun land, Italië, vrijwel failliet is. Aan hen lijkt het zeker niet gelegen te hebben. “Il Doctore“ is inmiddels ook terug van zijn ´´rondje hersteltraining´´ rond het stuwmeer hier in de buurt. Het water stond er zo laag dat hij gedurende hele delen van deze ´´verwentrip´´ het niet in het meer kon zien staan ! De groep renners raakt weer compleet rond 18 uur, klaar om wat te drinken voordat we aan de laatste grote koolhydratenstapeling in Malosco kunnen beginnen. Het diner verloopt rustig, het bavianengedrag, soms zo kenmerkend in de groep, blijft vanavond grotendeels uit, men realiseert zich stilletjes dat aan een dag lummelen en heerlijk op krachten komen onverbiddelijk een einde is gekomen, de karavaan trekt morgen om 8 uur verder! Tijdens het diner is er een korte presentatie door Fred van een nieuw merk poetsdoekjes, luisterend naar de naam ´´Velo´´. Het eerste exemplaar wordt uiteraard aangeboden aan ´´The Boss“, Wiebe. Daarna volgt nog een mooie toespraak plus hulde van Meindert aan de Maarten, de pannenkoekenbakker, wat hem ´´en passant´´ de gele trui oplevert, te dragen op zijn hekkesluitersdag. En geheel terecht herdenken we de twee afwezige Bello´s, Coen en Arre olv Maarten. Zij worden node gemist om verschillende, door hem toegelichte redenen. Bij het beëindigen van dit verslag doet zich iets bijzonders voor, het regent, weliswaar niet hard, het zijn maar een paar druppels, maar toch …….. Misschien neemt de TOUR een onverwachtse wending, wijzigen de condities van heet en droog natter en kouder, moeten de Bello regenjackjes en beenstukjes uit de tasjes komen. In ieder geval zal er mindfull, dwz. bedachtzaam moeten worden gereden, bergop en bergaf.
Welterusten en tot morgen !
Arne