Vijf minuten over negen vertrokken we bij de Spar. Veel te laat, maar verklaarbaar: de af- en verleiding die de nieuwe Isaac van Ton bood hield ons allen bezig. Ging het niet over de techniek, de uitstraling, het aantal tanden en de stand van het stuur, dan ging het wel over de onderhandeling bij de aanschaf van een fiets en de namen van de verschillende Bello’s die je dan vooral achteloos moet laten vallen en welke namen beter niet. Mooie machine!
Het doel was snel bepaald: Laren via Deventer. Bekende route, ware het niet dat Roel van de partij was en dat de Voorster Klei doorregen is met weggetjes, laantjes en de nodige bochten. Het vertrek bij de Spar kon ik volgen en ongeveer bij de IJssel had ik weer mijn eerste aanknopingspunt. Heerlijk in deze frisse ochtend, die een prachtige dag zou inluiden. Langs de IJssel reden we de gebruikelijke route naar Deventer om daar vervolgens af te buigen naar Epse en Laren. Roel teisterde de laatste kilometer Meindert, Jan, Rocus, Pieter, Ruud, Berend, Ton en Maarten naar de koffie, nadat we Deventer – Laren met behoorlijk discipline kop-over-kop hadden overbrugd.
Tijdens de prima koffie in Laren kwam de gemanipuleerde dobbelsteen van Pieter op tafel. Het aantal gegooide ogen startte laag en liep gestaag op via ettelijke vijven naar mijn uiteindelijke verslagwinnende zes.
Voor de terugweg werd de route via Zutphen ingezet. Schrijver dezes had bitter weinig Watts in te brengen na de koffie, terwijl acht Bello’s steeds nog bij machte bleven kopwerk te verrichten. Bij Brummen koos Berend zijn eigen weg en even na Leuvenheim nam afdeling Eerbeek & Loenen de afslag naar Eerbeek en Loenen om deze heerlijke rit af te sluiten. Dieren, Ellecom, Rheden, Velp en Arnhem vormden de resterende bestemmingen. Honderd kilometer rond op de teller, met een gemiddelde van 29,9 km/h.
Voor mij de helaas laatste rit van het seizoen. Ik wens allen een mooie sluitingsrit!
