Het prachtige weer hedenmorgen doet mij veronderstellen dat de Bello-opkomst maximaal zal zijn. Maar ook dat de vakantietijd hier wel eens een decimerende invloed op kan hebben. Het is met die tegenstrijdigheden dat ik tegen half negen naar de Spar in Dieren fiets.
Bij aankomst aldaar blijkt dat aan beide veronderstellingen is voldaan.
In willekeurige volgorde tref ik aan Ferry (goed en wel terug van vakantie, gewend aan een gemiddelde van 15 km/u en wil proberen vandaag het Bello-ritme terug te vinden ), Pieter ( na een aantal dagen Schier, gelijk in de aanvalmodus ), Ton ( worstelend met zijn aanstaande AOW-status), Arne, ( bezig met de vraag of hij misschien toch aan de GBBT moet deelnemen), Maarten ( die tijdens de koffiepauze een bekentenis zal doen ) Rocus ( die zich afvraagt hoe hij zijn dochters in het gareel kan houden nu ze gaan studeren), Harry, als “dark horse” ( die, omdat hij vroeg wakker was, naar Dieren is afgereisd om de Bello ’s uit het Oosten van katoen te geven ) en tenslotte verslagschrijver dezes ( het voorgaande opmerkend en er verslag van doende ).
Met 8 Bello ’s met verscheidene en verschillende ( door het bos – te gevaarlijk – , de Holterberg – te ver-) meningen, werd uiteindelijk gekozen voor een koffiepauze in Lobith Tolkamer. Met een mooi tempo van zo ‘n 33 km/u. langs ’s lands waterwegen zoals daar zijn de IJssel, de Neder Rijn, het Pannerdens Kanaal ( waar Pieter in de Lobberdense Waard nog even het tempo liet ontvlammen ), en het Bijlands Kanaal werd al keuvelend Carlo ’s koffietent bereikt. Goed en wel gezeten liet Pieter weten de consumpties vandaag voor zijn rekening te zullen nemen omdat hij morgen zijn 58ste verjaardag hoopt te vieren. Een meerstemming en in diverse toonladders gezongen lang zal hij leven was zijn deel. Ter gelegenheid van deze feestelijkheid werd gedobbeld met een rode van schuim gemaakte dobbelsteen van 7 x 7 cm. die de eigenaar ervan met een 6 tot het schrijven van het verslag veroordeelde. Dat ontlokte Maarten de bekentenis dat hij sinds het invoeren van de dobbelsteen ( Sinterklaas 2011 ) nog nooit een verslag had hoeven schrijven. Tijd voor Maarten om eens een gokhal op te zoeken of een mountainbike aan te schaffen om zijn kansen te verdubbelen. Vlak voor vertrek kreeg een vrouwelijk racegroepje nog de aandacht van de Bello ’s die, zo kon worden gehoord, de Bello-shirtjes mooi vonden.
De rit langs de rivieren werd vervolgd via de Boven Rijn en ter hoogte van Spijk, waar de Rijn overgaat in Rhein, afgebogen naar Hoch-Elten. De Elten( r mag ook )berg met 82,4 m. het domein van de klimmers. Maar de Bello die er met de bergpunten van door is gegaan heeft de schrijver niet meegekregen. Na enige verwarring rondom de vraag wie waar was werd Elten verlaten en het Montferland in gefietst met de 62 m. hoge Peeskesbult als volgende obstakel.
Met een flink vaartje en hier en daar een venijnig sprintje werd bij Keppel gekozen voor het fietspad langs de Oude IJssel richting Doesburg. Een drukte van belang daar en het ook daar druistige koersen van de Bello ’s werd niet door alle andere weggebruikers gewaardeerd.
Zonder brokken te maken overigens arriveerden we in Dieren waar het gezelschap zich opsplitste om naar hun respectievelijke woon-/verblijfadressen te gaan. Met 87 km. maar toch slechts 28,5 km. gemiddeld per uur op de teller, kwam rond 12.30 uur een einde aan een mooie clubrit.
Bij aankomst aldaar blijkt dat aan beide veronderstellingen is voldaan.
In willekeurige volgorde tref ik aan Ferry (goed en wel terug van vakantie, gewend aan een gemiddelde van 15 km/u en wil proberen vandaag het Bello-ritme terug te vinden ), Pieter ( na een aantal dagen Schier, gelijk in de aanvalmodus ), Ton ( worstelend met zijn aanstaande AOW-status), Arne, ( bezig met de vraag of hij misschien toch aan de GBBT moet deelnemen), Maarten ( die tijdens de koffiepauze een bekentenis zal doen ) Rocus ( die zich afvraagt hoe hij zijn dochters in het gareel kan houden nu ze gaan studeren), Harry, als “dark horse” ( die, omdat hij vroeg wakker was, naar Dieren is afgereisd om de Bello ’s uit het Oosten van katoen te geven ) en tenslotte verslagschrijver dezes ( het voorgaande opmerkend en er verslag van doende ).
Met 8 Bello ’s met verscheidene en verschillende ( door het bos – te gevaarlijk – , de Holterberg – te ver-) meningen, werd uiteindelijk gekozen voor een koffiepauze in Lobith Tolkamer. Met een mooi tempo van zo ‘n 33 km/u. langs ’s lands waterwegen zoals daar zijn de IJssel, de Neder Rijn, het Pannerdens Kanaal ( waar Pieter in de Lobberdense Waard nog even het tempo liet ontvlammen ), en het Bijlands Kanaal werd al keuvelend Carlo ’s koffietent bereikt. Goed en wel gezeten liet Pieter weten de consumpties vandaag voor zijn rekening te zullen nemen omdat hij morgen zijn 58ste verjaardag hoopt te vieren. Een meerstemming en in diverse toonladders gezongen lang zal hij leven was zijn deel. Ter gelegenheid van deze feestelijkheid werd gedobbeld met een rode van schuim gemaakte dobbelsteen van 7 x 7 cm. die de eigenaar ervan met een 6 tot het schrijven van het verslag veroordeelde. Dat ontlokte Maarten de bekentenis dat hij sinds het invoeren van de dobbelsteen ( Sinterklaas 2011 ) nog nooit een verslag had hoeven schrijven. Tijd voor Maarten om eens een gokhal op te zoeken of een mountainbike aan te schaffen om zijn kansen te verdubbelen. Vlak voor vertrek kreeg een vrouwelijk racegroepje nog de aandacht van de Bello ’s die, zo kon worden gehoord, de Bello-shirtjes mooi vonden.
De rit langs de rivieren werd vervolgd via de Boven Rijn en ter hoogte van Spijk, waar de Rijn overgaat in Rhein, afgebogen naar Hoch-Elten. De Elten( r mag ook )berg met 82,4 m. het domein van de klimmers. Maar de Bello die er met de bergpunten van door is gegaan heeft de schrijver niet meegekregen. Na enige verwarring rondom de vraag wie waar was werd Elten verlaten en het Montferland in gefietst met de 62 m. hoge Peeskesbult als volgende obstakel.
Met een flink vaartje en hier en daar een venijnig sprintje werd bij Keppel gekozen voor het fietspad langs de Oude IJssel richting Doesburg. Een drukte van belang daar en het ook daar druistige koersen van de Bello ’s werd niet door alle andere weggebruikers gewaardeerd.
Zonder brokken te maken overigens arriveerden we in Dieren waar het gezelschap zich opsplitste om naar hun respectievelijke woon-/verblijfadressen te gaan. Met 87 km. maar toch slechts 28,5 km. gemiddeld per uur op de teller, kwam rond 12.30 uur een einde aan een mooie clubrit.