Slider09
Slider08
Slider07
Slider06
Slider05
Slider04
Slider03
Slider02
Slider01
previous arrow
next arrow

Harken naar het Hilletje

Zondag 25 maart

Als voor-aspirant-lid, vandaag ook weer eens als ‘gast’ aangeduid, stapte ik half 9 in Brummen op de fiets (of was het nou half 8?) om rond 13:00, met een taak opgezadeld (namelijk dit stukje te schrijven), weer terug te komen. Wat is er in de tussentijd eigenlijk gebeurd?

Om te beginnen was de kledingkeuze lastig. Het werd tijdens het fietsen meer dan 10 graden met een zonnetje, we vertrokken echter bij 0 graden. Aad, die volgens eigen zeggen slechts 2 uur geslapen had vond dat geen beletsel om zonder handschoenen te vertrekken.

Bij de Spar troffen we slechts 2 anderen die fietsbereid waren. Of waren we een uur te vroeg (of te laat)? Arne en Ferry namen gelijk het heft in handen en sleurden ons over de Veluwe via Schaarsbergen en Hoenderloo naar Kootwijk. Onderweg had ik het zelf wat lastig met diverse hellingsgraden, ik heb daardoor wel goed kunnen bekijken of de anderen zich wel aan de verkeersregels hielden. En ik heb minstens zoveel kopwerk gedaan als Ferry!

De reusachtige mountainbiker die ons lange tijd bijhield en mij uiteindelijk uit zijn wiel reed was misschien wat te diep gegaan. Toen het hem teveel werd sloeg hij linksaf het bos in om onmiddellijk over de kop te slaan….

Bij het Hilletje in Kootwijk werden we (Arne vooral) verblijd door de aanblik van een grote rij prachtige bolides waaronder een Ferrari 484 Spider (of zo) die volgens Arne wel 325 km/uur kon. Persoonlijk was ik blij gewoon op de fiets te zijn gekomen.

Onderweg hebben we nog smakelijk gelachen om de anekdote van Wilfried de Jong die met een 68-jarige Jan Janssen in Alpen ging fietsen en volledig aan gort werd gereden.

In Beekbergen fietsen we vol verwachting naar de wielerzaak van Ghepardo in Beekbergen. Aart had ons voorgespiegeld dat daar prachtige fietsen te zien waren. Uiteindelijk bleek dat tegen te vallen. Deze wielerzaak blijkt er een meester in te zijn collectie vakkundig verborgen te houden. Die ene Cube in het zicht stond daar waarschijnlijk als dwaalspoor.

Welk gevoel ik hier aan over heb gehouden? Laat ik het zo zeggen, dat ik met verve de rol van Wilfried de Jong heb gespeeld tijdens deze tocht!