Gisterenochtend was het een vader – zoon ATB uitje. We hebben nog even gedacht, laten we proberen op tijd bij de Spar te zijn, maarna wat getreuzel met de fietsen, nopg een beetje sleutelen, etc. was dat niet meer haalbaar. Al snel verdwaalden we zo ongelooflijk mooi in de bossen achter ons huis in veel drek en gladdigheid, dat we daar een paar uur bezig zijn geweest. Uiteindelijk reden we nog een commando wat oudere Veluwerijders tegen het lijf (in allerlei jaargangen van hun clubkleding), ergens in de buurt van het hekje dat bij de brandtoren toegang geeft naar de Tonnekesweg. Ze waren daar compleet met voorzanger, ortscommandant, hekkesluiter, straf geroepen instructies wat te doen bij tegenliggers, etc. Ik had als maar het gevoel, mag ik die voorzanger nu wel of niet inhalen ? Een hele ervaring voor ons, het mooiste was nog toen men ons serieus vertelde dat de Veluwerijders vooral een hele anarchsitische wielerclub is, waar alles mag en niemand luistert. Zo had ik dat tot dat moment nog niet ingeschat. Rond twaalven zat het er voor ons op, nadat Niels me nopg even had laten zien dat ik als hij echtaanzet, helemaal nergens meer ben. Een mooie afsluiting van de twee weken durende kesrtvakantei van Niels en een goede investering in de vader – zoon relatie. Zeer aan te raden, ook in geval van dochters. 