En toen waren er nog drie. Drie Bello ‘s, 2 uit het Oosten ( Arre en Wiebe ) en 1 uit het Westen ( Rijck ) die gisteren om goed negen uur bij WV Ede aan de start verschenen voor het fietsen van de Goudsberg Hel. Omdat meer dan de helft van de in eerste aanleg geïnteresseerden het om uiteenlopende redenen moest laten afweten. Bij de start was een drukte van belang. Maar ja, wat wil je, voor een ATB-tocht met heldere hemel, een aanvaardbare temperatuur en een zonovergoten parcours. Daar komen ze wel op af. Tegen half tien hadden we de formaliteiten vervuld en mengden wij ons in een bont gezelschap ATB ‘ ers die, net als wij, hadden gekozen voor de middenafstand van 50 km.
We moesten een flinke afstand afleggen om uit de bebouwde kom in het natuurschoon van Ede te geraken. En ook daarna konden we op lange paden met weinig hoogteverschil de vaart er goed inhouden. Hoewel wij de hele mooie nieuwe ATB van Rijck al bij de start hadden bewonderd en geprezen (29-er, titanium frame, Rohloffnaaf) was het natuurlijk nog wel even de vraag of die fiets ook bij zou dragen aan de prestaties van de eigenaar. En ja hoor, op de lange paden met weinig hoogteverloop ging hij als een speer. Arre, één van de paradepaardjes uit het Oosten, kon hem natuurlijk gemakkelijk bijhouden maar schrijver dezes moest alle zeilen bijzetten en liet zo nu en dan het koppel maar mooi gaan. In de wetenschap dat Bello ’s elkaar altijd in het vizier houden en op elkaar wachten.
Tot aan de ravitaillering op ongeveer de helft van de tocht door prachtig natuurgebied en ruime paden, waarin overigens veel kuilen die nog volstonden met water, hadden we meer het idee in de hemel dan in de hel te zijn. Ons niet realiserend ( mijn herinnering aan vorig jaar was vervaagd ) hoe dat zou veranderen.
Want na de pauze kwam de GOUDSBERG. Met hele smalle singletracks, vergeven van de modder, venijnige heuveltjes, gladde, kale boomwortels en wat al niet meer, wat de snelheid er helemaal uithaalde. Met hier en daar valpartijen en fietsers die de top van de heuveltjes niet haalden, waren er ook momenten van stilstand in de als eenden achter elkaar fietsende ATB ‘ers. Maar wel mooi, ook al omdat net als vorig jaar, en dat was niet vervaagd, Restaurant de Goudsberg wachtte voor de koffie met appelgebak.
Rijck strafte het hiervoor gestelde dat de Bello ’s elkaar altijd in het vizier houden genadeloos af door een verkeerd pad in te slaan en een ommetje te maken. En juist op dat moment zijn Arre en Wiebe hem voorbij gereden. Beide partijen wachtten zo nu en dan maar er verscheen niets en niemand. Rijck belde Wiebe zelfs maar was zo in verwarring dat hij diens huisnummer belde. En wat heb je nu aan een voicemail nietwaar? Dan maar door naar het afgesproken restaurant. Terwijl Arre en Wiebe zich al tegoed deden aan de koffie met een versnapering verscheen Rijck, gewond en wel als gevolg van een valpartij, weer ten tonele.
Tijdens de koffie werd gezocht naar een oplossing van de wereldproblemen. Dat viel niet mee en toen we klaar waren voor vertrek bleek aan de eindeloze rij ATB ‘ers een einde te zijn gekomen. We waren praktisch helemaal alleen op het tweede deel van de Goudsberg. Ook hier weer veel singletracks, drekkerige paden en bomen over de paden als obstakels. Maar, het zij nogmaals gezegd. Geweldig om te fietsen.
Onderweg hebben we onze sociale betrokkenheid met medefietsers getoond door te helpen met het oppompen van een lekke band maar dat wierp geen vruchten af. Het leverde wel een foto op van ons drieën die Rijck misschien nog wel op de website plaatst. Na 53 km. kwamen we aan de finish met zwaar bemodderde fietsen en keerden we zeer voldaan huiswaarts.
We hebben in de hel gefietst. Het is nu zoeken naar een fietstocht in de hemel. Om het evenwicht tussen goed en kwaad een beetje in balans te brengen.
