Hoe sterk is de eenzame fietser…..? Keurig om tien voor negen bij de Spar. De buienradar zegt dat het rond 9.00u goed gaat komen. Een miezerige regen lijkt echter het ongelijk van de radar te voorspellen. En de opkomst van Bello's eveneens: ook na negenen geen Bello-fiets-maatjes. Onverrichter zake naar huis dus. Onderweg klaart het echter op en lekker fietsweer dient zich aan. Na ruim een maand geen fietsactiviteit alsnog de fiets op, immers een mooie gelegenheid voor een trainingsritje voor volgende week. Vanaf de Tramstraat naar Beekhuizen, voorbij de Velpse bosvijver omhoog naar de begraafpaats, vervolgens via een drassig pad stijl omlaag naar de Herikhuizerweg. Op naar de Kraaienberg en via de de Heurne op zoek naar hoger gelegen, drogere paden en zo door naar de Posbank. Heerlijke temperatuur en aan de bosrand geen last van de wind en bovendien een prachtig zicht over de hei. Bij Koepel de Kaap het asfalt op en door naar het Posbankpaviljoen. Niet geopend, dus geen koffie! Niet echt een probleem want die smaakt in je eentje toch nooit zo goed. Dus door naar de brandtoren en van daaruit over het Kerkepad omlaag naar Rozendaal. Hier op het Rozendaalse veld is de wind een stevige tegenstander, gelukkig gaat het bergaf. In de buurt van de Emmapiramide is het verraderlijk glad en onder de bladeren verborgen liggen moerasachtige stukken waar ik af en toe in de benen moet. Na wat omzwervingen via het nieuwe park boven het boswachtershuisje, met een mooi aangelegde uitkijkpost, weer terug in het Velpse. Na 25 km. genieten en voldoende oefening voor volgende week zet ik de tuinslang op de fiets. Dobbelen is niet nodig 🙂 dus, zoals een Bello betaamt, maak ik dit verslag wereldkundig (bespaart me volgende keer mooi een dobbelbeurt..:-)).
Hopeljk volgende week, zelfde tijd, wel in goed gezelschap, opnieuw een mooi tocht.
