Hallo Bello's,
Het is zeer ongebruikelijk, zelfs mogelijk illegaal om een ritverslag te 'posten'', als het niet een officiële Bellorit met andere Bello's betreft. En toch schrijf ik voor jullie iets over mijn alternatieve zondag 8 mei 2016. Eerder afgelopen week had ik in de Bello Groeps App (ook al weer zo'n mooi nieuw Nederlands woord) voorzichtig gepolst of er animo was om zondag 8 mei de eigen Bellorit zo in te kleden dat we hier en daar iets van het Giro geweld met eigen ogen zouden aanschouwen als onderdeel van onze zondagse trainingsarbeid. Daar kwamen nul reacties op, dat is helemaal OK, maar maakte ook dat ik mijn plan wijzigde. Een vriend uit Bussum, Eelco, die wel eens met ons heeft meegefietst verscheen zondagochtend in De Steeg, waar Niels en ik hem koffie gaven en toen gedrieën wegfietsten, met als plan om zodanig te rijden dat we rond 13:00 over de brug bij Duiven, komend uit Velp nabij de rotonde bij de VAR vuilverbranding klaar zouden staan voor de doorkomst van de mogelijke koplopers en daarna het Giro peloton. We kozen een koers rond tienen richting Loenen, daarna Beekbergen, Terlet, Schaarsbergen, Arnhem, en door wat lussen in de route in te bouwen kwam mijn planning heel aardig uit. Na 20 minuten wachten raasde het kopgroepje met Maarten Tjallingi aan onze schoenpunten voorbij, en een minuut of 9 later de hele pelotonskaravaan. Toch altijd weer mooi om de echte renners in levende lijve, zwaar afgetraind op extreem mooi materiaal voorbij te zien razen. Tjallingi, ruim 190 cm weeg rond de 70 kms, een bikkelharde staaldraad dus. Zodra ze allemaal voorbij waren fietste we terug naar de Steeg waar we afstapte met de Polar op 62 kms. Niet veel, wel lekker en ook genoeg in deze hitte. Snel gedouched, een boterham gegeten, en daarna gelijk weer op de fiets met Eelco richting Posbank, plus camera en de juiste lens mee. Niels moest zwemmen om zijn surfinstructors papieren en dito examen update komende week te halen. Ook hier weer op tijd gearriveerd en mijzelf op de kop van de Posbank tussen de hekken gewurmd, kompleet met een heel geel fotografenshirtje. De beste plek was het, en ik kon mooi wachten op de aanval van Tjallingi op de Giro bergtrui, exact zoals hij dat wenste op 'zijn' Posbank. Zulks geschiedde, hij loste zijn drie collega vluchters zo'n 100 meter voor de top meedogenloos door als een kannibaal op 53/11 omhoog te stoempen. En kwam met een brede grijns boven. Alles staat dankzij de motordrive op de camera zeer fraai geregistreerd, beeldje voor beeldje. Nadat ook hier we nog wat nableven met een paar duizend anderen om het peloton, op een minuutje of 7 plus de volgwagens en die ene arme jongen, die volledig uitgewoond net voor de 'fin de course' wagen uitreed gezien te hebben, spoedden we ons huiswaarts om de tv aan te zetten en de finish in Arnhem inclusief de wederom zeer kundig op de derde positie afgezette Kittel zijn ongelooflijke sprinterswerk te zien doen naar de meet. Al met al een bijzondere, welhaast historische Giro Gld. zondag, voor ons drieën een kris-kras verhaal, waarbij de timing om op het juiste moment op de juiste plaats te zijn belangrijker was dan alsmaar ver boven de 30 te rijden, wat bij mij momenteel sowieso niet wil lukken. Het leek me aardig eea met jullie te delen, de foto van Tjallingi krijgen jullie zeker nog een keer te zien.
Chiao Amici Cyclisti …….
Arne
