Vrijdag 10 mei,
Om 20.30.u. arriveerden 5 fietsen bij Vue Montagne in Geulhem, een voormalig sanatorium voor mijnwerkers met longaandoening.
De frisse lucht aldaar en het zicht op de berg was een prima mentale en fysieke voorbereiding voor de 2000 hoogte meters welke de volgende dag zouden volgen.
Bij de intake aan de receptie werd meteen alles stipt geregeld, de kamerschikking, tijdstip ontbijt buffet en het menu voor het avondeten na de tocht. Ook werd al voorgesorteerd op het tijdig invliegen van de kok.
Na wat pinda\’s en een goed glas wijn hebben we de nachtrust aangevangen.
De ochtend werden de fietsen tijdig geprepareerd. Het ruime ontbijtbuffet stond prachtig gereed.
Maarten arriveerde ook die ochtend zodat we met 6 Bello, Ferry, Wiebe, Rocus, Fred, Maarten en Frank deze editie GBG gereden hebben.
Een tocht Noord – Zuid waarbij wederom de dalen van de Geul, de Voer, la Berwinne, la Bolland, la Vesdre, la Hoegne en de Gulp met bij behorende hoogteverschillen een of twee keer genomen werden. De weersgoden waren ons tot de pauze in Banneux goed gezind, met slechts een enkele druppel in de laatste klim wisten we het koffieadres te bereiken.
Aldaar storte de hemel de eerste keer leeg, waarbij de temperatuur stevig daalde.
De start van het 2e ettape deel, met name de afdaling naar Pepenister was dan ook erg fris.
Echter we werden weer verrast op de klim van de Cornesse door een warm zonnetje.
Rond 17.00.u. wisten we Geulhem wederom te bereiken.
Na de fietstocht en het seriedouchen op kamer 314 besloot de schrijver van dit verslag
toch maar snel in de auto te stappen en zijn avondprogramma te gaan uitvoeren.
Inmiddels was het hotel volgestroomd met dames en heren rond de leeftijd 20-22 jaar.
Het bleek een vrouwenstudentenvereniging te zijn, die hier hun jaarlijks galafeest gingen vieren.
De overige vijf Bello\’s zijn daarop aan tafel gegaan een hebben genoten van een heerlijk diner.
Zonder gezoek op een kaart kwam een heerlijk 3 gangen diner op tafel in de twee gevraagde varianten; Pasta Bolognaise en een Vleesassorti.
De soep waar mee gestart werd was perfect voor de mannen die tijdens de tocht veel zout waren kwijt geraakt.
Dat had Wiebe weer goed geregeld.
Over het toetje en de koffie kan ook nog veel verteld worden, maar dan komt het echte hoofdgerecht voor enkele van de vijf heren in de verdrukking.
Het echte hoofdgerecht betrof de dames die zich inmiddels in hun galajurken hadden gehesen en op het grasveld voor de eetzaal gingen paraderen en voor de vele foto\’s poseeerden.
Het bewoog als een zwerm mussen en kwetterde wellicht ook zo.
Elke drie seconden werd wel zenuwachtig een strapless jurk opgehesen.
Tussen de mannetjes werd al snel het alfamannetje herkend.
Het was een drukte van belang daar op het gras, maar ook achter de ruiten aan onze tafel.
Enkele van de heren hebben blindelings hun vork naar het eten en de mond weten te brengen want geen seconde liet het schouwspel hen los.
De anderen op minder strategische plaatsen aan tafel moesten het met een enkele moeizaam achterom kijkende blik doen.
Als snel kwam een discussie op gang waar nu de zilverrug tussen de mannetjes bleef,
en of die plaats niet zou moeten worden ingevuld.
Nou ja uiteindelijk werd gewoon de rekening betaald, de auto\’s beladen en de terugtocht naar huis aanvaard.
Een mooie dag met zon, regen kou en warmte, en met vermoeide spieren, een vuile fiets en een goed gevoel als resultaat.
Frank & Fred