Hoewel ik aandrong op de dobbelsteen van Willem, verordeneerde Pieter dat zijn steen moest worden gebruikt. Later werd duidelijk dat hij thuis ook zo optreedt, maar daar gaan we om privacy redenen hier natuurlijk niet verder op in.
Op zijn Bello’s werd uiteindelijk Kootwijk als richtpunt genomen waarna via Eerbeek, Loenen, Beekbergen en verder binnendoor dit punt ruim voor 10.00 uur werd bereikt en wij op de deur van ons etablissement het bordje gesloten vonden. Het voorstel Otterlo werd vervolgens onmiddellijk geaccepteerd zodat we vervolgens ook nog Harskamp deze ochtend mochten aandoen alvorens koers gezet werd naar Carnegie Cottage. De kleine inham op het plaatje hieronder.
Het appelgebak was nog niet gereed, zodat alle zeven (!) aan het bosvruchtengebak gingen. Dat was dus in het zonnetje uitgebreid genieten. Veel werd besproken, waaronder Ferry’s tijdsbesteding in de afgelopen week; hij had maar liefst twee dagen niet gefietst.
Na de pauze hebben we het trapezium vervolmaakt. Vlak voor de A50 werden we eindelijk ingehaald door een regenbui. Vier van de zeven waren zo verstandig om hun regenjas aan te trekken, waarna ze ook verstandig waren om deze twee kilometer verderop ook weer uit te trekken. Achteraf een buitje van niks.
Ton verdween vervolgens rechtsaf richting Toos, waarna het resterend zestal elkaars nieren niet op weg naar de brandtoren proefden maar op het onderste gedeelte van de Lange Juffer. Tactisch hoogstaand spel van Willem leidde tot zijn aankomst als eerste boven. Maar daar werd zoals het Bello betaamt, geen kwaad woord over gesproken noch geschreven.
Vervolgens verspreidde het peloton zich over de diverse woonsteden. Vanuit Eerbeek 80 kilometer gereden, 455 Strava-hoogtemeters en 1723 kilocalorieen verbrand, dit zou het gebak moeten overtreffen.