Zondagochtend lijkt mijn fiets een statement te willen maken in de schuur: met dit weer niet fietsen, dus achterband lek. Ik pleeg mijn fiets altijd in pyama voor te bereiden op de tocht: banden oppompen, tellertje, bidon, klaar zetten. Zo ook vandaag en dus sta ik in mijn pyama een band te wisselen, onder de hoogst mogelijk druk, immers het is 08:30 geweest. Voor het aankleden zend ik in de gauwigheid een sms-je aan enkele Bello's, dat ik toch zeker 5 minuten te laat aan de Spar ga verschijnen. Dat moet voldoende zijn om het peloton even te laten wachten op mijn komst.
Onderweg naar Dieren overtreed ik links en rechts wat verkeersregels en denk ik toch op voldoende afstand een naderende ambulance te negeren bij het passeren van een rood licht. Enkele seconden later komt deze toeterend langs en zal mij zeker een verwensing naar mijn hoofd slingeren. Niets is minder waar: vanuit de ambulance wordt ik vrolijk toegeschreeuwd door Arre (niet in Bello tenue), dat ik toch wel op tijd aan de Spar ga komen! Dat geeft mij moed: ondanks het weer en de lekke band gaat het een mooie Bello-tocht worden.
Na het verzamelen rijden wij vanaf de Spar naar de Schaapsallee om via de Lange Juffer en de Eerbeekseweg, Eelde en vervolgens Hoenderlo aan te doen. Vandaar rijden we flink door naar Otterlo en vanhier naar Schaarsbergen. Omdat we zo lekker rijden nemen we tenslotte de Emmapyramide en de Beekhuizenseweg naar de Posbank mee. Zo arriveren we na 75,3 km weer thuis. We hadden een gemiddelde snelheid van 29,6 km/h.
Bello is anarchie, maar vandaag waren wij toch de monarch van Bello: we luisterden niet naar de wegkapitein, we dobbelden niet mee om het verslag, noch lieten we toe dat er koffie werd gedronken. Een monarch pleegt in de pluralis majestatis te communice … BAF terug op aarde, ik was maar alleen aan de Spar.
Enkelen van ons hebben van een zaterdag-tocht van VW genoten en anderen hebben weer eigen keuzen gemaakt.
Volgende week ben ik er niet bij!
