Slider09
Slider08
Slider07
Slider06
Slider05
Slider04
Slider03
Slider02
Slider01
previous arrow
next arrow

Werp je

Werp je je als vrijwilliger op om een verslag te schrijven, word je afgetroefd (tweemaal zelfs) met een verslag over een niet-geagendeerde uit-rit met een select aantal fietsers die vervolgens op één na de enige echte zondagsrit aan zich voorbij laten gaan. Behalve Meindert. Klasse Meindert!
Meindert is overigens niet alleen actief met e-mails, ook met  de Dolomieten-whatsapp weet hij goed raad. Dankzij dit medium wist hij op de vroege ochtend Frida uit bed te lokken om stipt om 9 uur haarzelf voor de tweede achtereenvolgende keer dit seizoen bij de Bello’s (Coen, Meindert en de schrijver) te melden. Misschien dat het toch tijd wordt voor de whatsappgroep Bello waarover verleden week in de pauze al werd gesproken. Zouden dan de Ellecommers uit hun bed zijn gelokt?
Als pauzeplek werd Mendel uitgekozen, de route zou worden verreden aan de hand van de ruudrondjes die Coen in de loop der tijd in zijn tomtom had verzameld. Het werd een enerverend parcours, na te kijken op de telefoon van Meindert: omdat de tomtom de begin- en eindpunten van de opgeslagen routes niet weergaf werden befaamde route-delen soms tegengesteld verreden zodat we na een dik uur rijden weer op de Loenermark stonden. Niemand klaagde, dankzij de zon en de temperatuur was het goed toeven in het veld.
Bij Mendel werd de ene kant van de lange tafel bezet door de escargots, aan het andere einde zat Bert met  een aantal (naar later bleek ook voor hem) onbekende fietsers. Wij vieren pasten daar mooi tussen. De escargots reageerden enthousiast (en uiteraard ook een beetje jaloers) op de nieuwe aanwinst in onze groep. Even leek het uit de hand te lopen: dringend werd gevraagd naar de ideale maten van een vrouw in de ogen van een gemiddelde man. Het juiste antwoord 90-60-40 had natuurlijk niemand paraat. Ze moet 90 jaar oud zijn, 60 miljoen op de bank hebben staan en 40 graden koorts hebben ….
In een goed humeur gingen alle partijen kort daarna uit elkaar. Coen loodste ons vervolgens op redelijk snelle wijze  naar huis waarbij gelukkig de nodige echte zware bospaden niet werden overgeslagen. Rond 12.30 uur met 48 km. op de teller moe en voldaan weer thuis.