Het is vrijdag 12 maart en bijna 4 uur.
Ik start mijn Zwift op en sluit aan bij Rijck en Willem, die al in de kant van de weg op het startschot staan te wachten.
Rijck heeft vandaag voor ons de Vulcano Climb uitgezocht.
Volgens hem gaan we eerst over glooiend terrein het eiland rond en dan begint de klim naar de vulkaan. De voorspelde tijd voor de koers zou 1 uur 20 min. zijn.
Met deze informatie werd er precies om 4 uur gestart.
En zoals gebruikelijk spuit Rijck er vandoor!
Willem en ik volgen en sluiten langzaam aan.
En inderdaad met klimmetjes van 1-4% gevolgd door geleidelijke afdalingen trekken we door het bosrijke landschap.
Vervolgens duiken we in een onderzeese buis van glas.
Dit klinkt erg sprookjesachtig maar is bij Zwift niet ongewoon.
Terwijl wij ons op onze racefietsen door deze buis spoeden worden we op rechts ingehaald door 3 speelse dolfijnen!!
Eenmaal weer boven water gaan we verder in het geaccidenteerde landschap.
Waar ik moeite mee heb is het rijgedrag van Rijck en Willem.
Niet dat ze me van de weg rijden, want dat is in Zwift onmogelijk, maar het steeds weer wisselende tempo. Het lijkt of ze elkaar de kop niet gunnen.
Tot mijn eigen verbazing kan ik dit keer wel steeds volgen ook op de wat steilere klimmetjes van 4-5%. Ondanks de ventilator die mij wat rijwind moet geven parelen de zweetdruppels toch regelmatig van mijn gezicht.
Het landschap verandert dramatisch; overal om ons heen zijn rood-gloeiende lava stromen.
Onze weg laveert hier prachtig tussendoor!
We komen steeds hoger en de lucht lijkt ijler te worden; althans ik moet steeds meer naar adem zoeken. Het blijkt (zie ik op mijn dashboard), dat we tegen 10% aan het klimmen zijn. Verder is het zo dat op dit soort klims de onderlinge rivaliteit tussen Rijck en Willem onverbloemd naar boven komt. Ditmaal is Willem het snelst van ons allen. Bij het meetpunt heeft hij 15 seconden voorsprong op Rijck en 45 op mij.
Gelukkig voor mij begint de weg nu snel te dalen. Ik zet er een “ijzeren-Heinig” tempo in en blijf dit doortrappen.
Al snel ben ik Rijck en even later ook Willem gepasseerd.
Het blijft heerlijk naar beneden lopen en het landschap wordt geleidelijk weer wat vriendelijker: weg lavastromen en weer bomen en groen.
Even rijd ik alleen op kop maar dan sluit Willem weer aan.
Ik zie op het dashboard dat Rijck 18 seconden achter ons rijdt en dit verandert niet.
Tot mijn verbazing is de rit plotseling afgelopen, terwijl we ongeveer 48 minuten aan het werk zijn.
Het blijkt een foute inschatting van de duur door Rijck te zijn.
Rijck zoekt voor ons iedere week een mooie nieuwe route uit met steeds een ander profiel.
Ben benieuwd wat hij volgende week voor ons in petto heeft.
