Op voorstel van Rocus heb ik de notulen van de laatste ALV van Club Bello er nog maar even op nageslagen. Of het geheugen laat mij in de steek of de notulist heeft steken laten vallen, want er valt niets over te lezen. Hetgeen door de notulist niet moet worden ervaren als een steek onder water of denken dat hem de Zwarte Piet wordt toegespeeld. Zeker niet zo vlak voor zijn verjaardag op 5 december aanstaande waar het zevende kruisje op zijn levenslijn wordt ingevuld. Harry, alvast gefeliciteerd en, zoals gebruikelijk in Oosterse- Bello-Streken ( naar het voorbeeld van: “ Gelderland levert je mooie streken “) zingen de Oost – Bello ’s je toe: ” Lang zal hij leven in de Gloria, gevolgd door een driewerf hoera, hoera, hoera.
Waar ging het nu eigenlijk over vraag ik mij af. Toch enig verval in de geestelijke vermogens zo lijkt het. Of misschien is het wel zo. Oh ja, ik weet het weer.
Mij staat bij dat er in de ALV over is gesproken dat het wenselijk zou zijn dat de Oostelijke Bello ’s zich op zondagmorgen AANMELDEN voor de te fietsen clubrit. Opdat voorkomen wordt dat iemand in zijn uppie bij de Spar staat de wachten. Of de vergadering dit heeft bekrachtigd, of er vóór- en tegenstemmers waren en welke getalsverhoudingen hieruit voorkwamen staat dus niet te boek. Maar AFMELDEN was uit den boze. Want hoe deprimerend werkt het als je met je blote voeten uit het slaapkamerraam kijkt en er achter elkaar appjes binnenkomen van Bello ’s die zich afmelden. Dan ligt een herintrede onder het donzen dekbed in de rede, zeker als je weet ( of denkt misschien ) dat je gemalin vindt dat je ook daar je inspanningen wel weer eens mag tonen.
Keuzes zijn moeilijk, maar naarmate de leeftijd vordert maakt dat het soms ook gemakkelijker. Vandaar mijn keuze om ondanks mist en een thermometer die een temperatuur onder vorstgrens aangaf, mij naar de Spar te spoeden. Met, omdat er geen aanmeldingen waren, als mogelijk alternatief een rondje Zutphen over het asfalt mocht ik alleen komen opdraven. Maar nee hoor, Arre en Rocus stonden al onaangemeld te wachten en zo droeg iedereen op zijn wijze bij aan de misverstanden rondom het al- dan niet aanmelden voor de clubrit.
Recalcitrant meldde Arre dat hij ook heus niet van plan is aan welk voorstel ter zake zijn medewerking te verlenen. Hij komt en gaat wanneer het hem belieft zonder voorafgaande kennisgeving. En alleen aan de start is voor hem geen reden voor treurnis. Hoe Bello-like wil je het hebben.
Gedrieën vertrokken wij met de pas van een verkoudheid herstelde naar ondanks dat een snelle Rocus op kop richting chauffeurscafé. Ook Bello-like, hoewel niet iedereen het daarmee eens is, was de keuze van de route ernaar toe. Soms il- en dan weer legaal door onze bossen en langs heidevelden belandden wij na 29 km. in de armen van de meiden van het chauffeurscafé. We werden hartelijk welkom geheten maar toen er werd gevraagd naar de rekening werd ons enigszins bits te verstaan gegeven dat afgerekend moest worden bij de kassa. Wisselende stemmingen aldaar en vandaar dat de fooi werd verdeeld onder de Bello‘s. Te gast daar waren ook de Escargots met eveneens drie man. Beide groepen dus op minimale sterkte.
Met het gooien van een zes waande Rocus zich al winnaar van de dobbelronde maar Wiebe bleef daar niet bij achter. Beide gooiden vervolgens een 3 waarna Rocus het met een 1 tegen een 4 van zijn opponent liet afweten.
Na de pauze werd, met de elektrische verwarmde handschoenen ( die vooral op de aandacht van Arre mochten rekenen ) van de schrijver van dit stukje op de minimale stand, de rit vervolgd “over het rooster en door het gat “ de Loenermark in en het vervolg wordt als bekend verondersteld. Na voor de Dierense afvaardiging 51 km. op de teller en 12.37 uur op de klok konden we terugzien op een mooi verpozing op een koude zondagmorgen met een klein maar goed gezelschap van Bello ’s die zich niet hadden aan- noch afgemeld. Hoe nu verder daarmee? Volgend jaar bespreken op de ALV.
