Vervolg Sc
Vervolg Schiermonnikoog
Zondag 20 november 2005
Tegen half negen is de tafel bezet met 9 man. Zem heeft voor twaalf liter jus d?orange gezorgd zodat het ontbijt begint met een liter de man. Daarna brood met als afronding de eigen gebakken broodcake van Aart: 6 eieren, 10 bananen, abrikozen, dadels en een hele pot Cashewpasta gaat er in.
Het ontwakende eiland ziet even later 9 goed gevulde mannen voorbij scheuren. Overigens zijn dat weekend geen andere sportieve fietsers gesignaleerd, we hadden het rijk alleen.
Eerst de twee toeristische attracties bezocht: de op het hoogste punt gelegen bunker die een perfect uitzicht op en over het hele eiland geeft. Prachtig zijn de grijze luchten waaruit gelukkig geen druppel valt. Daarna door naar de begraafplaats waar piloten en mariniers uit WO I en WO II zijn begraven.
Daarna is het tijd voor het rondje eiland met de klok mee, bij Marlijn het strand op en daarna 12 kilometer recht vooruit, wind in de rug en de blik op oneindig. Helaas werkt het strand niet mee. Zeer regelmatig zakt de voorste rijder weg in een plots opduikend stuk drijvend zand waarna de rest van de meute alle kanten opschiet om weer vaste grond onder de wielen te krijgen. Waarna het spel weer opnieuw begint.
Net voorbij het Willemsduin de sensatie van de ochtend: een echte zeehond. Jammer genoeg is het beestje gewond. Pieter geeft aan het later te zullen rapporteren zodat het dier misschien bij Lenie in Pieterburen terecht kan komen. Toch wel een beetje ontdaan fietsen we verder. Opnieuw arriveren we bij de Balg. Fietsen is niet meer mogelijk zodat we een nog een stuk naar het uiterste oostelijke puntje lopen en Rottumerplaat kunnen bekijken. Geen ander mens verder te bekennen, alleen maar 360 graden in het rond grijs, grijs en nog eens grijs tot de verre einder, een prachtig gezicht.
De rugzak van Pieter gaat weer open waarna 9 bananen en 9 mueslirepen verschijnen. Krachtvoer voor de terugtocht. Beter hadden we een luchtige Bros kunnen nemen want de weg terug, een breed pad onder langs de duinen, blijkt voor de helft te zijn omgetoverd in een waterbaan waarin we wegzakken. Het dito ballet zorgt er voor dat we slingerend, glijdend, drijvend, spattend en soms ook gewoon fietsend langzaam weer in de bewoonde wereld komen. Meer dan voldaan stappen we bij restaurant Marlijn naar binnen waar we, iets later dan normaal, gewoon van onze zondagse koffie met appelgebak kunnen genieten. Het Schierse publiek, dat op deze grijze dag nauwelijks enige schreden op het strand durft te zetten, zit ons goedmoedig aan te staren. Zouden zij dan net als Zem menen te weten dat je op dit eiland alleen maar mag fietsen op de geasfalteerde paden en iedere actie buiten de paden verboden zou zijn? Misschien dat Pieter dat nog eens kan uitzoeken.
De verdere activiteiten gebeuren in perfect teamverband en vlot tempo: fietsen afspoelen met de brandslang, douchen, lunchtafel klaar maken en tassen pakken. Het laatste uur Schiermonnikoog zitten we weer te eten en maken alle overgebleven lekkernijen op. Alleen Bouke lukt het nog om bij familie, ook in het gebouw aanwezig,, naar eigen zeggen, 1 Beerenburger te ritselen. Op de daaropvolgende en afsluitende fietstocht naar de veerboot blijft hij verdacht ver achter.
Stipt om half vijf vaart de boot af, een mooi eiland en een perfect weekend achterlatend.
Pieter, grote dank voor drie fantastische, prima geregelde, dagen.
Ps: de zeehond is tweemaal gemeld, de afloop is niet bekend.