Het Schier

Het Schiermonnnikoog offensief Vrijdag 18 november Om 10.00 uur staan klaar voor vertrek in Dieren: Willem, Wiebe, Bouke, Aart en Rocus. Aart was nog niet helemaal klaar met de voorbereiding en slaapt flink bij op de achterbank. In druilige omstandigheden ontmoeten we in Lauwersoog gastheer Pieter en Ferry. Na drie kwartier koffieleuten benedendeks zijn we er al, voor de meeste de eerste keer Schier. Koffers in de taxi, zelf er snel achteraan op de fiets. Tegen drie?n zitten we zeer tevreden, met een kopje thee, op onze keurige appartementen. Daarna allemaal op de fiets voor het eerste verkennende rondje Schier. Het dorp ligt er gastvrij bij, het strand is al pittiger. Voor Willems ketting wordt het al snel te veel en breekt. Gelukkig, een extra training! Willem wordt teruggeduwd naar het dorp. De eerste fietsenmaker verhuurt honderden fietsen maar weigert er ook maar 1 te repareren. Bij de tweede fietsenmaker gaat het beter, de volgende ochtend mag Willem hem weer ophalen. Dankzij een leenfiets kunnen we het rondje toch nog afmaken, hoewel we eerst nog even aanleggen bij Hotel Van der Werff, voor de kenners een begrip. Het bokbier is helaas al op, en krijgen we een terechtwijzing omdat we in de gastenlounge zitten, uniek is de locatie wel. Na wat opdoffen op naar de Italiaan om te kijken of er nog plaats was. Vooraf reserveren was niet mogelijk, ze hebben het wel geprobeerd maar Pieter en Wiebe kwamen ontdaan weer naar buiten. Onder lekkere pizza?s en enkele zeer vieze producten (na te vragen bij Ferry en Aart) genoeg stof voorhanden om Schier uitgebreid te bespreken. Zaterdag 19 november Om 8.30 iedereen met veel zon aan het ontbijt. Daarna Arre van de boot gehaald zodat we met zijn achten onder een dicht wolkendek met de ronde van Schier konden beginnen. Het dorp uit gaat soepel, daarna verdwijnen we in het struweel, wat weer over gaat in de heideachtig terrein, wat vervolgens langzaam onderloopt in water. Al soppend, draaiend, lopend, klimmend, zwoegend komen we vooruit. Wanneer we de echte slenken tegenkomen wordt het nog zwaarder; doorwaadbare plekken zien te vinden, een techniek bedenken om er over te komen, de gemiddelde snelheid is niet meer van belang. Wel is er afleiding, de zweefduik van Pieter (voorover, breeduit een halve meter diepe plas in ? gelukkig bleef de rugzak met de lunch droog) en de techniek van Aart om een slenk over te steken; zijlings de modder in. Na twee uur zwoegen op en om het Boeke Hornstra pad (lokaal bekend onder Bouwe Hoekstra pad) eindelijk bij Willemsduin, waar de lunchzak opengaat en we in een duinpan en een mager zonnetje een beetje kunnen opdrogen met als leerstuk: bananenschillen niet weggooien maar 10 cm diep begraven, is beter voor de natuur, Daarna vol energie De Balg op (het oostelijke uiteinde) maar het zand is te diep zodat we binnendoor steken naar de Noordzee. Dan is het 12 kilometer uitrijden langs het strand met een gemiddelde van 15 kilometer per uur. Via het bos komen Aard, Bouke, Pieter, Ferry en Rocus bij de Berkenplas waar bier en gluhwein wacht. De rest is op Bellosiaanse wijze (vergeten af te melden) verdwenen. Dankzij zwembad, sauna en stoombad meldt iedereen zich met een frisse kleur voor het diner. Tussendoor nog even Zem van de boot gehaald zodat we voltallig ons kunnen melden bij Van der Werff (nog steeds een begrip) voor het avondeten. De grote eetzaal heeft ouderwetse, buitenlandse allure met een zeer aparte sfeer. Opvallend zijn de haastige bediening en de t…herrie die de gasten maken. Maar dat wordt meer dan goed gemaakt door het eten zelf, geweldig: de tournedos, de lamskoteletten, de zeer royale slibtongen en de wilde eend. Ook de wijnkeuze is goed. Tussendoor worden we vergast op piano en accordeon muziek gespeeld door gasten aan een tafel verder. Een romantisch paar (wij niet!) maakt nog een knus dansje. Na nog wat witte vrouwen en cognac besluiten we rond half twaalf het begrip Van der Werff. Een mooie avond en een prima opmaat voor de strandrace van zondag. (wordt vervolgd).