Vanochtend om 9.00 uur bij de Spar verzamelen zich de voor- en achterzijde van het Alpenpeloton. Als drie minuten later alles wat daartussen zit zich tot onze verbijstering niet heeft gemeld, besluiten Maarten en ondergetekende naar Elten af te reizen. Route bekend; na Doesburg links, rechts, links, rechts, links, rechts, etc. Dan via Hummelo richting Zelhem om daarvoor naar Doetinchem af te zwaaien. De lucht is grijs, af en toe een spatje regen en een heerlijke temperatuur. Zonder 3e dimensie fietsen is ook nogsteeds leuk. Zijn alle andere Bello’s een andere mening toegedaan? Na Doetinchem gaat het richting ’s Heerenberg, dan Beek en op de koffie aan. We zijn weer redelijk bijgepraat als we na Beek wat stijgen. Alle adem wordt dan ook voor het fietsen gebruikt. Ik mag het topje als eerste aantikken maar betaal daarvoor uiteindelijk de prijs. In het klimmetje naar de koffie rijdt Maarten me volledig los. Onder de overkapping wordt in Hoog Elten buiten koffie en appeltaart genuttigd. Als we zitten begint het weerbericht uit te komen. Het regent nu echt. Wandelaars hullen zich in plastic vuilniszakken om het weer te trotseren. Na 2 koffie kunnen we niet langer wachten en dalen we koud en nat af richting Spijk. Al deze regen maakt wel dat ik extra tevreden ben met 2 spatbordjes. Door de beweging warmen we snel op. Eenmaal op de dijk wil Maarten graag wat tempo maken. Als 2e man in het peloton is dat voor mij nog net te doen. Met rond de 32 gaat het richting Westervoort. Af en toe versnellen we wat. Ik verdenk Maarten ervan dat hij op die momenten een rood jasje ziet in de verte dat hij nog moet inhalen voor de top (maar die is er – ook- niet). Na een laatste sprintje uiteindelijk rustig richting Rheden. Bij aankomst daar is het -natuurlijk – vrijwel droog. 265 meter omhoog en ook weer omlaag op 100 km precies. Een echte Bello tocht in Bello’s achtertuin zou je zeggen. Weer voor hollandse jongen. Of……. was het ditmaal alleen een tocht van echte Bello’s?
