Vandaag aan de start Meindert, Rocus, Wiebe, Maarten, Pieter, Arre, Ton, Coen en ondergetekende. Voor Wiebe en Coen gearriveerd zijn, is de bestemming reeds bepaald: nadat het voorstel van Maarten om naar Nijverdal te gaan als te ver is afgewezen zal er via de brug in Emmerich naar Nijmegen gereden worden. Zoals te doen gebruikelijk op het eind van het raceseizoen ligt het tempo meteen hoog en dat zal de hele tocht zo blijven. De conditie van iedereen is nog steeds puik. Iedereen realiseert zich waarschijnlijk ook dat er dit jaar niet meer zo veel gelegenheden zijn om op de racefiets te klimmen. Het is droo
g maar nog nevelig. Al snel wordt besloten, onder aanvoering van Pieter en Maarten, op het lint te gaan fietsen en de snelheid wordt verder opgevoerd. Het fietspad op de brug in Emmerich blijkt behoorlijk vuil en nat te zijn, dus zullen de fietsen toch gepoetst moeten worden. Ergens ten zuiden van de Rijn in Duitsland houdt Coen het voor gezien, eerder had hij al aangegeven dat hij de hele week al naar Nijmegen fietst. De weg vinden over de ‘Anlieger frei’ fietsroutes in Duitsland blijkt nog redelijk goed te gaan, al lukt het niet het fietspad vlak langs de Rijn te vinden. Dan blijkt de schrijver ook nog eens een lekke achterband te hebben. Gelukkig is er hulp van Maarten en Pieter. Uiteraard is de pauze in de uitspanning Oortjeshekken, wereldberoemd in Nijmegen en omstreken. De koffie en het appelgebak vallen echter toch enigszins tegen. Maar dat wordt vergoed door een inmiddels doorbrekend waterig zonnetje waardoor buiten zitten op het gezellige terras geen straf is. De beenstukken gaan zelfs uit. Na de waalbrug in Nijmegen nemen we op aanraden van Ton de fietssnelweg tussen Nijmegen en Ressen. Daarna het vervelende stuk naar en door Huissen en ten slotte de Pley route en het fietspad langs de IJssel. Toch leuk zo’n langere tocht (109 km, ruim 30 km/h gemiddeld). Misschien volgende keer Nijverdal?
