Sluitingsrit
Dit keer niet op de laatste zondag in oktober maar nu een weekje eerder was er de traditionele sluitingsrit van het raceseizoen naar hotel Bakker in Vorden. Vooraf zijn alle Bello’s over deze wijziging door Wiebe geïnformeerd via de mail waarin hij ons tevens opriep om allen te komen voor deze traditionele rit.
Elf Bello’s hadden op deze koude morgen goedgemutst aan de hartenkreet van Wiebe gehoor gegeven. Bello-West met Fred en Harrie (heel dapper mannen!), Wiebe (natuurlijk) en zijn streekgenoten Willem, Coen, Roel, Pieter, Arre, Ferry en uit de stad Ton. Bij Bakker wachtte Bert die vanuit Deventer was gekomen, ons op.
Prachtig weer was het wel, maar daarom is het in de vroege ochtend nog erg koud: om het vriespunt. In de aanloop van Arnhem naar Dieren manifesteerde de koude zich jubelend en vibrerend in mijn vingertoppen. Ondanks drie thermolagen was de koude voelbaar.
Vele wegen leiden naar Rome en dus ook naar Vorden. Ons eerste coördinatiepunt was Deventer. Om daar te komen meanderden we over de vele rustieke weggetjes door de landelijke broek en hooilanden in het stroomgebied van de IJssel, waar het klootschieten de nationale sport voor masters is. Roel en Coen gidsten ons voortreffelijk door deze lappendeken. Het laatste deel van dit traject was (voor mij) weer bekend: over de Wilpse IJsseldijk naar de IJsselbrug. Vanaf Deventer ging het redelijk straight richting Zutphen. Hier toverde Fred ons een surprise uit zijn fietshelm. Hij dirigeerde ons door een fietssluisje naar een woonwijk waar zijn ‘oude’ buurvrouw woont. De surprise kon niet worden uitgepakt omdat na aanbellen door Fred er niet werd open gedaan: zeker geschrokken van een peloton wielrenners voor de deur. Door deze omzwervingen moest de koffietijd worden opgeschoven naar een later tijdstip. Dit noopten Coen en even later ook Wiebe door hun druk bezette agenda om dit keer de traditionele koffie met appelgebak in Vorden aan zich voorbij te laten gaan. Gezien het late tijdstip werd besloten om na de koffie de kortste route naar huis te fietsen. Ferry en opnieuw Roel leidden ons naar de pont Olburgen – Dieren. Hiermee revancheerde Roel zich op zijn presteren van een week eerder (zie zijn verslag van vorige week).
Na de oversteek splitste de groep zich om via de kortste weg naar huis te gaan. Bij thuiskomst in de Schuytgraaf stond de kilometerteller op 132.