Ha Bello's,
De weergoden gaven aan dat je tot plm 13 uur droog kon rijden, althans voor zover het het water in verticale richting van boven betrof. Voorts een pittige chillfactor met een buitentemperatuur van rond de drie graden, maar lekker onder nul qua gevoel. En wel wat wind, goed om het bos in te gaan. Toch maar de ATB gepakt en gekeken wie er verder nog zouden komen. Vier man totaal. Ferry, Pieter, Wiebe en ondergetekende. Afspraak: 'We gaan een beetje hoog rijden en niet alle drek en prut achter Laag Soeren opzoeken'. Koers gezet richting A50/ chauffeurs café / Victoria. Geen vast plan, wel lekker ploeteren, maar eigenlijk viel het wel mee. Christelijk tempo, vooral veel techniek bij de mannen, hoe rij je nu zo'n route zo 'mindfull' mogelijk, dus met weinig kracht, goed sturend, dat leek eigenlijk de essentie deze ochtend. Bij vrijwel elke T-splitsing hebben we zo nodig even op elkaar gewacht, er zat nooit veel meer dan 50 á 100 meter tussen de nummer 1 en 4. Het was prachtig op De Loenermark, daarna steeds verder op het geluid van de A50 af, het tunneltje bij Groenendaal in, en hup het werkelijk prachtige natuurgebied Het Deelerwoud in. Voor wie ooit in Oost Afrika is geweest, de uitgestrektheid van sommige stuken Deelerwoud doen eraan denken, enorme grasvlaktes, hier en daar een boom die zijn kale takken hoog de hemel in steekt. Voorstel was om even het 'Rondje van Bennie' mee te pakken, en dat leverde ons dus die vergezichten op. Helaas verliet Pieter hier de groep, hij wilde via een andere route huiswaarts. Wij zijn toen, na even nagedacht te hebben wat is hier wijsheid doorgereden. Er was verder niemand, en door de wind hoorde we ook niets meer van de A50. Een geweldige ervaring. Via wat bospaadjes kwamen we er weer mooi uit bij De Woeste Hoeve, maar niet voordat we op een groepje Hooglanders waren gestuit. De anderen twee wilde teruggaan, leken een beetje bang te zijn voor deze super relaxte, maar wel massale dieren. Ik heb ze toen de route door het struikgewas gewezen om de groep op veilige afstand te omzeilen. Het is inderdaad goed en verplicht om ruim afstand, 30 meter te houden en nooit tussen een moeder en een jong door te koersen. Maar voor de rest was het een prachtige ervaring die bijdroeg aan het echte wildernis gevoel. Zie ook mijn foto via de Bello App. De koffie werd genoten in Victoria, met nog een discussie over de problemen met de appeltaart aldaar. Wat blijkt, ze bakken daar maar 1x per week en vriezen dan de hele boel in. Gevolg is dat de bodem erg soppig is door het ontdooien, en bovendien gebruiken ze veel te veel deeg en te weinig appels. Jammer, zeker gezien de prijs. We hebben het doorgegeven. Na Victoria hebben we heel relaxed onze weg vervolgd in een mix van echt ATB terrein en verharde bospaden. Hoeveel kms we hebben gereden, ik weet het niet, maar het was een prima ochtend, dubbel en dik de moeite waard om vanochtend vroeg even door te zetten en de Bello vrienden te gaan zien. Mede rijders bedankt !
