Zondagmorgen 18 augustus, verslag van een luchtige Bello rit. Volgens Ferry leest niemand deze stukjes. Aan alle lezers de oproep om Ferry per mail te laten weten dat je het wel hebt gelezen. En om reden van support voor zijn prachtige ontsnapping uit het peloton, waarover later meer.
De weersverwachting is robuust. Mannenweer. Vandaag speelde de lucht in vele verschijningsvormen een belangrijke rol in de belevenissen van de Bello’s vandaag. Om half negen werd besloten dat we westwaarts zouden rijden om op die manier voor de pauze de wind te klieven en na de taarten met een lekker steun in de rug huiswaarts te keren. Planken Wambuis werd het koffieadres en aldus koers gezet. Via de Lange Juffer over de Elsberg rechtdoor en dan links naar de A50. Dat ontzettend slechte fiets pad is te beroerd om met redelijke snelheid te berijden. Pieter ging koprijden en sleurde de anderen, Arne, Berend, Coen, Ferry, Maarten, Meindert, Rocus en Wiebe, op gepaste afstand door de bossen van de Veluwe. Om uit de wind te blijven, want die waaide luchtig met meer dan gemiddeld op de schaal van Beaufort gingen we door de bossen, via Oosterbeek, Wlofheze en Renkum naar Wageningen. Daar leerden we dat Planken Wambuis niet op de Wageningeseberg ligt.
Arne trakteerde op gebak! Dankbaar zongen de Bello’s hem toe, hetgeen door een aantal hotelbezoekers (inderdaad: daar) bewonderend werd aangehoord. Arne, nogmaals dank! We waren door de harde wind wel toe aan een pauze. Die duurde dan ook even langer dan normaal en eenmaal weer op de fiets, togen we het laatste stukje tegen de wind in naar het veer bij Randwijk. Langs het water werd een halfwas poging gedaan om de ongedisciplineerde groep te laten draaien. Maar dat werkte voor geen meter. Het ging wel hard. Arnhem door, de brug over, de tweede lekke band alweer, Na Pieter was nu Arne de gelukkige. De patronen die ik ter beschikking stelde werkten voor 50% van de gevallen geweldig, helaas was het patroon dat Arne kreeg aangeboden al gebruikt en dan wordt het lastig om er nog lucht uit te krijgen. Misschien goed om een duidelijke instructie op het technische deel van de Bello site te plaatsen. De allervriendelijkste tips werden gewisseld en de band met handkracht op de nodige luchtdruk gebracht.
In Arnhem negeerde Ferry het rode verkeerslicht en ontsnapte op die manier aan de wel wetsgetrouwe metgezellen. Lang, heel lang reed hijeenzaam ver voor het pak uit. Pas langs de Ijsseldijk hield hij stil en konden we bijkomen. Tja, je kan er veel van zeggen, maar leuk was het wel om zo als dollemannen te racen. Mijn hoogst geregistreerde snelheid is 51.1 km. Na een kleine 90 kilometer arriveerde ik in Laag Soeren. Het was weer een heerlijke tocht en ruim een kwartier na thuiskomst viel de eerste regen uit de lucht. Goede planning!
