Hiep, hiep, hoera voor Pieter, die dinsdag jarig was, en voor Ton, die vandaag jarig is. En beide heren hebben zich voor wat betreft de traktaties tijdens dit LBL weekend niet onbetuigd gelaten.
Vrijdagavond rond half zeven was het verzamelen geblazen in de v.d. Waalslaan in Dieren waar in de regen de fietsen en bagage van Rocus en Wiebe in de auto van Pieter werd geladen. Na een kop koffie ging het richting Arnhem om Ton op te halen waar Toos voor nogmaals een een bakkie troost zorgde.
Onderweg naar Luik waren dikke regenbuien onze metgezel en voor een natte LBL werd gevreesd. Ton zijn vrees betrof niet alleen het weer maar hij had aan zijn fiets liggen sleutelen en die was daar niet beter van geworden. Hij had weliswaar Harry telefonisch geconsulteerd en een bevriende fietsenmaker had er op de valreep nog naar gekeken, maar hij was er niet gerust op. En wat doe je als je een mankement aan je fiets hebt die regelmatig ook nogal eens vol water loopt? Nadenken over een nieuwe fiets. Nou ja, hij is vandaag jarig, dus wie weet.
Ondanks de regen verliep de reis naar Luik voorspoedig en file ‘s, zelfs in Maastricht, deden zich niet voor. Zodat er na het uitladen van de fietsen en de bagage in ons hotel, ook dit jaar weer het Univers Hotel vlakbij het prachtige Guillemins station en de start van LBL, ruim de tijd was voor een paar biertjes en de nootjes die Pieter uit zijn tas toverde.
Een collega van Rocus, Marco, en zijn fietsvriend Walter, logeerden ook in het hotel. Marco had 125 km. op het programma en Walter wilde, evenals wij, de 160 km. fietsen. Gezamenlijk vertrekken en dan maar kijken wat er van komt zo was de afspraak.
Om rond half twaalf verhuisden de Bello ’s naar de door Rocus gereserveerde 4-persoons familiekamer waar de warmte nog niet uit verdreven was. Ton sleutelde wat aan de airco maar hij kreeg het ding niet aan de praat. Misschien had hij ook hiervoor even Harry moeten bellen.
Met de wekker op half zeven werd om kwart over zes al de eerste wakkere Bello gesignaleerd. Even in het weer kijken. Droog maar met wilde luchten die, voordat we aan het ontbijt gingen, explodeerden in een hele forse regenbui. De voorbode voor de rest van de dag? Dat zou in strijd zijn met de weersverwachting op onze mobieltjes. Maar leverde wel de vraag op wat aan te trekken. Uiteindelijk werd gekozen voor het “zomertenue” en de regenjasjes in de achterzak.
Op naar het ontbijt waar Marco en Walter al aan tafel zaten. Flink bunkeren want LBL vereist dat. Ton ging zelfs zover dat hij een rauw ei open tikte. Maar dat bleek nu ook weer niet de bedoeling te zijn. Na het ontbijt hebben we ons snel fietsklaar gemaakt, de kamer ontruimd en zijn we naar de start van LBL in het Palais des Congrès gefietst. Van de 2.500 deelnemers waren de 240 km. fietsers al vertrokken en waarschijnlijk flink nat geregend. Om goed acht uur werden onze kaarten voor vertrek gestempeld. Het was droog, het bleef droog en ’s middags ging de zon zelfs schijnen!
Het begrip “rustig fietsen” paste iedereen voor zich toe zodat de eerste 9 km. met 200 hoogtemeters door de Bello ’s c.s goed werden verteerd. De route van LBL hoeft verder geen toelichting, op en af, nergens vlak en venijnige côtes. Een mooie test voor de GBBT.
Bij de eerste controle na 40 km. liet Marco weten toch de benen niet te hebben voor 125 km. en hij besloot naar het hotel terug te gaan. Goed 10 km. verder besloot Ton tot hetzelfde omdat zijn fiets vervaarlijk begon te kraken en hij tijdens de rit over de komende côtes zichzelf en de groep niet tot last wilde zijn/worden. Dus bleven we met 4 man over voor de resterende ruim 100 km. Maar eerst koffie. Daar slaagden we pas in na 80 km., in Trois Ponts, maar dan wel met verjaardagstaart van Pieter.
De Wanne en de Redoute en ook de Chambralles hebben de naam, maar al die overige hoogtemeters zorgen er op enig moment wel voor dat je blij bent de finish in zicht te hebben. En dat was het geval na 160 km., 2.500 hm en gemiddeld 21,5 km. met Ton aan de finish om ons te verwelkomen.
Na het douchen in ons hotel en een op krachten brengende maaltijd met een verjaardagsdrankje van Ton in het restaurant van het Guillemins station, werd afscheid genomen van Marco en Walter en aan de thuisreis begonnen. Flink in de avond kwamen we weer in Gelderse streken en kan LBL 2014 worden bijgeschreven in de geschiedenis van Bello. LBL die met Bert, Ruud en Wiebe als deelnemers, zijn ouverture beleefde in 1992 en 22 jaar later nog steeds op een Bello-afvaardiging mag rekenen.
Vrijdagavond rond half zeven was het verzamelen geblazen in de v.d. Waalslaan in Dieren waar in de regen de fietsen en bagage van Rocus en Wiebe in de auto van Pieter werd geladen. Na een kop koffie ging het richting Arnhem om Ton op te halen waar Toos voor nogmaals een een bakkie troost zorgde.
Onderweg naar Luik waren dikke regenbuien onze metgezel en voor een natte LBL werd gevreesd. Ton zijn vrees betrof niet alleen het weer maar hij had aan zijn fiets liggen sleutelen en die was daar niet beter van geworden. Hij had weliswaar Harry telefonisch geconsulteerd en een bevriende fietsenmaker had er op de valreep nog naar gekeken, maar hij was er niet gerust op. En wat doe je als je een mankement aan je fiets hebt die regelmatig ook nogal eens vol water loopt? Nadenken over een nieuwe fiets. Nou ja, hij is vandaag jarig, dus wie weet.
Ondanks de regen verliep de reis naar Luik voorspoedig en file ‘s, zelfs in Maastricht, deden zich niet voor. Zodat er na het uitladen van de fietsen en de bagage in ons hotel, ook dit jaar weer het Univers Hotel vlakbij het prachtige Guillemins station en de start van LBL, ruim de tijd was voor een paar biertjes en de nootjes die Pieter uit zijn tas toverde.
Een collega van Rocus, Marco, en zijn fietsvriend Walter, logeerden ook in het hotel. Marco had 125 km. op het programma en Walter wilde, evenals wij, de 160 km. fietsen. Gezamenlijk vertrekken en dan maar kijken wat er van komt zo was de afspraak.
Om rond half twaalf verhuisden de Bello ’s naar de door Rocus gereserveerde 4-persoons familiekamer waar de warmte nog niet uit verdreven was. Ton sleutelde wat aan de airco maar hij kreeg het ding niet aan de praat. Misschien had hij ook hiervoor even Harry moeten bellen.
Met de wekker op half zeven werd om kwart over zes al de eerste wakkere Bello gesignaleerd. Even in het weer kijken. Droog maar met wilde luchten die, voordat we aan het ontbijt gingen, explodeerden in een hele forse regenbui. De voorbode voor de rest van de dag? Dat zou in strijd zijn met de weersverwachting op onze mobieltjes. Maar leverde wel de vraag op wat aan te trekken. Uiteindelijk werd gekozen voor het “zomertenue” en de regenjasjes in de achterzak.
Op naar het ontbijt waar Marco en Walter al aan tafel zaten. Flink bunkeren want LBL vereist dat. Ton ging zelfs zover dat hij een rauw ei open tikte. Maar dat bleek nu ook weer niet de bedoeling te zijn. Na het ontbijt hebben we ons snel fietsklaar gemaakt, de kamer ontruimd en zijn we naar de start van LBL in het Palais des Congrès gefietst. Van de 2.500 deelnemers waren de 240 km. fietsers al vertrokken en waarschijnlijk flink nat geregend. Om goed acht uur werden onze kaarten voor vertrek gestempeld. Het was droog, het bleef droog en ’s middags ging de zon zelfs schijnen!
Het begrip “rustig fietsen” paste iedereen voor zich toe zodat de eerste 9 km. met 200 hoogtemeters door de Bello ’s c.s goed werden verteerd. De route van LBL hoeft verder geen toelichting, op en af, nergens vlak en venijnige côtes. Een mooie test voor de GBBT.
Bij de eerste controle na 40 km. liet Marco weten toch de benen niet te hebben voor 125 km. en hij besloot naar het hotel terug te gaan. Goed 10 km. verder besloot Ton tot hetzelfde omdat zijn fiets vervaarlijk begon te kraken en hij tijdens de rit over de komende côtes zichzelf en de groep niet tot last wilde zijn/worden. Dus bleven we met 4 man over voor de resterende ruim 100 km. Maar eerst koffie. Daar slaagden we pas in na 80 km., in Trois Ponts, maar dan wel met verjaardagstaart van Pieter.
De Wanne en de Redoute en ook de Chambralles hebben de naam, maar al die overige hoogtemeters zorgen er op enig moment wel voor dat je blij bent de finish in zicht te hebben. En dat was het geval na 160 km., 2.500 hm en gemiddeld 21,5 km. met Ton aan de finish om ons te verwelkomen.
Na het douchen in ons hotel en een op krachten brengende maaltijd met een verjaardagsdrankje van Ton in het restaurant van het Guillemins station, werd afscheid genomen van Marco en Walter en aan de thuisreis begonnen. Flink in de avond kwamen we weer in Gelderse streken en kan LBL 2014 worden bijgeschreven in de geschiedenis van Bello. LBL die met Bert, Ruud en Wiebe als deelnemers, zijn ouverture beleefde in 1992 en 22 jaar later nog steeds op een Bello-afvaardiging mag rekenen.