Koffie in Laren
Met z’n zessen waren we deze morgen en we maakten het elkaar niet lastig om een bestemming te kiezen. De eerste en enige optie was via Deventer naar Laren. In het begin, toen de koers nog niet was vrijgegeven, werden logische koppeltjes gevormd: Roel en Pieter, Jan en Ton en Ferry met Meindert. Tijdens de kriskras route richting Noordoost veranderde de samenstelling natuurlijk frequent en was het niet steeds meer mogelijk om naast elkaar te fietsen. Dit betekent veelal dat de snelheid wordt opgevoerd. Vooral na Deventer op de lange weg via Harfsen naar Laren werd er flink aan de boom geschud, echter zonder dat er afvallers waren. Af en toe kraakte het wel wat, al was het maar het zadel van de Merida van Jan, maar we gaven elkaar geen duimbreed toe. De voorbereiding tot de finale begon al in Harfsen; er werden strategische posities ingenomen. Ferry wel heel bijzonder: hij reed kilometers lang alleen op de weg terwijl de anderen, zoals de stichting van de groene ventieldop het ook bedoeld heeft, op het fietspad koersten. Het fietspad dat door zijn ligging alle aandacht van ons vraagt, vormt ook niet de ideale uitgangspositie voor een sprint. Gelukkig kan er bij het binnenrijden van Laren op de weg worden gekoerst. Het is van belang niet te vroeg aan te gaan want het is in de bebouwde kom nog zo’n 600 meter naar Grand Café Bistro ’t Langenbaergh.
De verliezers van deze lange sprint konden natuurlijk tijdens het nuttigen van de voortreffelijke koffie met appelgebak wel verklaren welke pech ze dit keer hadden. Het doel van de groene ventieltjes was ons even ontschoten. Verder kwamen tijdens deze stop nog diverse automerken met hoge serienummers als geschikte leaseauto’s aan de orde. Gezien mijn serienummer was ik geen partij in deze discussie.
Na de koffie werd er na een rustige start uiteraard de gaskraan voluit open gedraaid. Hoge dertigers werden er kilometers lang achter elkaar gedraaid zonder dat er gas werd teruggenomen. Onderweg van Zutphen naar Dieren konden we nog even zwaaien naar Rocus die deze morgen de voorkeur gaf aan een familiaire invulling hiervan en zondagse visites aflegde.Na Dieren, verlost van de drang op een hoog gemiddelde, konden Jan en Ik (Ton) in een rustiger tempo richting Arnhem fietsen, waarna toen Jan afscheid had genomen, de snelheid nog enkele kilometers zakte. Met een gemiddelde van dik in de dertig (Dieren vv) en in totaal 138 km. op mijn teller was het wel weer mooi voor deze dag en is er voldaan aan de participatie-oproep van deze week.