Het verslag van de rit is een instituut. En wie meent het instituut te kunnen veronachtzamen, zal het weten. Zo gebeurt het dat ik hedenochtend diep door het stof moest gaan en niet anders kon dan toezeggen mijn onmetelijke omissie recht te zetten.
Op zondag 24 april 2016 besloot Bello aan de Spar Kootwijk aan te doen en meer precies de uitspanning ‘Het Hilletje’. We vertrokken richting Beekbergen in de verwachting het gebruikelijke parcours af te leggen. Al gauw, en al dikwijls, bleek dat daarover in het peloton verschillend werd gedacht: de route zou via Ugchelen lopen en niet door het bos, niet via Ugchelen, doch door Ugchelen, niet langs de Cantharel, maar over de Hoog Buurloseweg, vanwaar we het Willemsbos induiken om het prachtige stuk langs het spoor en over de heide te rijden. Afijn de basis van de lol ligt in het samen lekker trappen, dat uiteindelijk leidde tot een welverdiende koffie in Kootwijk voor Willem, Jan, Wiebe, Pieter, Meindert, Coen, Ferry, Roel en Maarten.
Zijn we op de heenweg onderlangs blijven rijden, zo wordt op de terugweg gekozen Hoog Buurlo aan te doen, waar de sterkste mannen hun kunsten toonden: Willem, Coen, Ferry, Pieter en Jan (doe ik nog iemand te kort?) rijden meedogenloos naar boven, de anderen als sneue starters achter zich latend. Over de hei rijden we Hoenderloo, waar opnieuw een schifting is gerealiseerd, wordt gehergroepeerd en wordt gekozen voor de Woestehoefweg. Hier wordt voor de schrijver dezes de genadeklap uitgedeeld: gele mannetjes worden gele stipjes voor mij, die vervolgens opgaan in het groen. Samen met Wiebe en uiteindelijk door Wiebe arriveer ik bij de Woeste Hoeve. We vervolgen de route over de Oude Arnhemseweg. Pieter voorziet dat hij hier, en met dit groepje, niet zijn volledige vermogen kwijt kan en vervolgt een route met 100% kopwerk. De Oude Arnhemseweg heeft een mooie hagelbui voor ons in petto en Jan besluit mij bij te laten komen door lek te rijden (onfortuinlijk natuurlijk na zijn eerste lekke band bij het verlaten van zijn huis). Ik verlaat het peloton waar het de Eerbeekseweg kiest richting Dieren. Via de brandtoren rijdt ik naar huis.
For the record: behoorlijk fris, een graad of vier, ik schat rond de 90 km en een gemiddelde snelheid die ik voor mijzelf liever niet prijsgeef. Mooi tochtje!
