Slider09
Slider08
Slider07
Slider06
Slider05
Slider04
Slider03
Slider02
Slider01
previous arrow
next arrow

Hoe ver en zwaar het was

Hoever het vandaag was, weet ik niet, wel dat het zwaar was.
Om even voor negenen komt Ferry al bij mij aangereden, enigszins verbaasd dat ik zou gaan, dit vanwege de voorspelde regen.
Maar het is om kwart voor negen droog en als je zoals ik al meerdere keren hebt verzaakt, dan moet je gewoon.
Tegenwoordig met alle verkeers wijzigingen tussen Ellecom en Dieren, gaan we gelijk het bos al in en net daarvoor zien we wat voor een kaalslag er afgelopen week is ontstaan t.b.v. de zogenaamde Traverse, mooi is anders.
Bij de Spar aangekomen, is het ondertussen zachtjes begonnen te motregenen, dit zou om half tien stoppen volgens de Pelleboer van Bello.  We zijn vandaag met vijf man: Ferry, Jan, Arre, Wiebe en ondergetekende.
Al snel wordt het chauffeurscaffé als koffie adres voorgesteld en via onze normale aanrij route wordt er gestart. Ondertussen wordt van de jaarvergadering van De Veluwe rijders door Wiebe verslag gedaan, heb het niet allemaal meegekregen, maar een belangrijk punt was geloof ik het al of niet meefietsen van fietsen met ondersteuning. Ik begreep dat het is toegestaan, dus er is hoop voor mij, ben tenslotte ook al jaren lid van die club, maar nog nooit met ze gefietst, zal wel leuk zijn dan gelijk de eerste keer te komen met een fiets met ondersteuning.
De ondergrond van het bos had op bepaalde plekken een enorm zuigende werking en wel zodanig dat lichtgewicht Arre zelfs meende op een lekke band te rijden. Met het ontbreken van Ruud, mochten we vandaag zelf de route bepalen en ook Wiebe kent gelukkig elk paadje en via een stukje Deelerwoud kwamen bij de Woeste Hoeve tegen half elf en was de keus: Victoria of Chauffeursrcaffé; het werd Victoria. Eén van ons had een slechte ervaring met het appelgebak bij Victoria en prompt haakte iedereen af en was dit een unieke dag in het Bello bestaan, koffie zonder iets erbij. Dit is natuurlijk wel een signaal voor Victoria, een andere leverancier van appelgebak of nog beter: zelf bakken. Tijdens de koffie ging het als snel over de Spaanse furie, Jan en ik zijn verstoken van alle mailverkeer rondom de Spanje trip, we zijn er wel achter dat we een hoop missen. We balen gewoon dat we niet mee kunnen, maar er is al veel voorpret, we zijn bijvoorbeeld benieuwd hoeveel koffers er mee gaan. Na de koffie ging het ricting Loenen en uiteindelijk via Coldenhove richting Dieren, waarbij de Bello's zich vandaag ook weer zeer sociaal opstelden en regelmatig op de slak van het peleton moesten wachten, waarvoor mijn hartelijke dank. Zo rond de klok van half één waren we weer in de bewoonde wereld met een hoop modder op fiets en mens.