Het is een dunne Bello-agenda dit jaar maar er stond wel een pareltje op.
Dat pareltje was de Groene Hart fietstocht, besloten op de ALV 2016.
Organisator Harry prikte geruime tijd geleden de datum, zondag 18 juni.
De deelname kwam wat moeizaam op gang maar uiteindelijk konden de namen
van 10 Bello ’s worden genoteerd: Berend, Jan, Meindert, Rocus, Ruud, Willem
en Wiebe uit het Oosten en Harry, Fred en Rijck die een thuiswedstrijd speelden.
Mijn Bello-shirt had een jaar in de kast gelegen en het voelde goed om
het weer een keer te kunnen aantrekken. De rit van Harry wilde ik niet missen
en de toenemende conditie en kracht de afgelopen weken sterkten mij in de
gedachte dat ik wel een eind mee zou kunnen kon fietsen. Uit voorzorg had ik
wel een kongsi met Fred gesloten. Een reddingsboei om niet te verdwalen in
dat veenweide- en plassengebied gelegen tussen de grote steden van ons land,
mochten de Bello ’s gas geven. Gelukkig kon de reddingsboei aan boord blijven.
Om 8.00 uur vertrokken 3 auto’s uit Dieren die om 9.15 uur bij Harry arriveerden.
Als portier stond Wim, onze Bello-chauffeur en buurman van Harry, ons bij de weg op te
wachten, want de gastheer zelf was druk met koffie en koek in de weer. Dat lieten
we ons prima smaken. En in combinatie met de uitreiking van het circulaire cadeau,
door Rijck voor Fred, een voodoo-achtig verjaardagsgebruik van de Bello ’s in het Westen,
ging het er een beetje op lijken dat “ gezelligheid geen tijd kende “. Maar we hadden
even buiten de waard Harry gerekend want die dirigeerde ons naar de fietsen. Met als
gevolg dat we in vol Bello-tenue, begunstigd door het mooiste fietsweer van de wereld,
om 10.00 uur de Oxfordlaan in Leiden uitfietsten.
En beste Bello ‘s, wat hebben we een mooie tocht gefietst. Wat een weidsheid en wat
een water. Mooie fietspaden afgewisseld door, zoals Harry dat noemde, geitenpaadjes,
hele kleine fietspaadjes, lopend langs het water, druk bevolkt door zon- en
vertierzoekers. Het vergde wel dat wij de “ kop er bij “ moesten houden.
Wie meer wil weten van het gebied raad ik aan Wikipedia te raadplegen.
Groepen met fietsers haalden we in en kwamen we tegen, maar zo ” strak in het pak “
als de Bello ’s troffen we ze niet aan.
Na ruim 50 km. kwamen we terecht in Meije waar Harry de koffie had gepland. De naam van
etablissement zou zomaar De Halve Maan kunnen zijn, maar zeker weten doe ik het niet.
Een klein uur vertoefden we onder parasols en in de zon met koffie en appelgebak op het
terras waar, in het Westen zeer ongebruikelijk overigens, Willem de dobbelsteen ter tafel
toverde. In een dubbelstrijd met Berend kwam ik als winnaar uit de bus.
Bij wijze van uitzondering liet de wind gisteren verstek gaan zodat er weinig verschil te merken
was in de rit voor en na de pauze. Wel werd meer dan voor de koffie de snelheid opgevoerd
en vertelden de tellertjes ons dat er snelheden van om en de bij de 35 km. werden gereden.
Na 108 km., nauwelijks hoogtemeters en een gemiddelde van 27 km. p/u arriveerden we in
de tuin van Harry waar Wim de voorbereidingen van een broodmaaltijd met Franse kaas had
getroffen. Dat ging er samen met de diverse gekoelde frisdranken en bier uitstekend in.
De nazit gaf het gevoel zoals we dat ook beleefden bij aankomst in een etappeplaats tijdens de
GBBT, waarvan de eerste 10 jaar geleden stond te gebeuren. Terugkijken op een mooie rit
praten over van alles en nog wat en genieten van wat in dit geval de tafel van Harry ons bood.
Harry werd onder aanbieding van een fles wijn bedankt voor de organisatie, de koffie vooraf
en onderweg, de nazit en het gebruik van zijn douche daarna.
De terugweg velriep zonder problemen en rond 18.15 uur kwamen we weer op onze
thuisadressen aan. Met een prachtige Bello-dag als herinnering aan het Groene Hart.
