GBBT 2018 dag 4

GBBT dag 4

Gisteravond aan het eind van een welverdiende rustdag  hield Ferry zijn gebruikelijk peptalk in de geest van: gisteren was behoorlijk zwaar, maar morgen wordt het nog veel erger. Bovendien wordt voor de hele dag onweer en regen verwacht, wat niet leuk is in de bergen. Zeker niet voor de enkeling die nog met een metalen fiets, lees bliksemafleider, rondrijdt. 

Vanochtend evenwel was de lucht boven ons hotel strakblauw. De ontbijttafel was ditmaal voorzien van ham en kaas, dus we  vertrokken met goede moed, iedereen ditmaal in Bellokledij. De eerste 15 km een paar procent naar beneden, alsof we op e-bikes reden zo makkelijk, wat kan fietsen in de bergen toch leuk zijn dan. 
Maar dat veranderde toen we bij de eerste col kwamen. Percentages van 8, 9, 10 verschenen langdurig op de schermpjes en inmiddels trokken ook donkere wolken zich samen boven de bergwanden. Het bleef droog, maar we kwamen wel in de mist aan op de Col de Mente. Daar werden we opgewacht door een enorme, wat stuurs kijkende wollige berghond die een beetje ging verliggen en ons ongehinderd doorliet naar de koffie en tarte Myrtille. Een fraaie afdaling volgde, en voort ging het naar de volgende uitdaging: de Col de Portet d’ Aspet, berucht en gevreesd bij profs en amateurs. Langs de gedenksteen van Fabio Castelli, in 1995 overleden aan hoofdletsel tijdens de tour. Hij tijdens de afdaling, maar wij gaan omhoog, dus langzaam. Op de top geen tijd voor flauwekul, weer naar beneden want daar, ergens, wacht de bus en de lunch. 
En na zo’n ruim 60 kilometers was het zover: Wim had een idyllisch plekje gevonden aan de oever van een beek, waarvan de temperatuur noch de voortgangsnelheid van het water Maarten weerhielden om vrijwel naakt een duik te nemen. Daar knap je van op, verklaarde hij, maar hij overtuigde verder niemand. 
Na de lunch begonnen we, aanvankelijk heel rustig en niet steil aan de derde uitdaging, de Col de la Corte. Nergens in het rood, maar wel errug lang met 17 tergende kilometers. Schrijver dezes zat er zo doorheen, dat zich spontaan een hekkensluiter aandiende (voor het eerst was die niet tevoren geregeld omdat we dachten in het slechte weer de hele dag en groupe te zullen rijden), te weten Roel, die ondergetekende naar boven heeft gestimuleerd en gemotiveerd. Waarvoor nogmaals dank! Terzijde nog dit: ik durfde onze lijfarts na wat eerdere hartslagproblemen niet  zeggen dat ik al een tijdje een rare prik in de hartstreek voelde, dan had hij mij zonder meer verboden nog verder te rijden en had ik wéér in de bus moeten eindigen. Dat nooit. Bij aankomst bleek dat ik een wasknijper in mijn ondershirt had laten zitten, waarmee ik dus de hele dag gefietst had…

Na iedere top komt  een afdaling en die was geweldig én heerlijk lang en snel. In een dorp beneden stond Wim vast achter een andere bus met bloederige koeienkarkassen die rustig werden uitgeladen, zodat hij uiteindelijk via een alternatieve route bij ons hotel in Masset aankwam. 
Nou ja hotel: het zag er doods en leeg uit, terras vol met dorre bladeren en op het raam een papiertje: inactivité, en: liquidation juridique. Oftewel: de zaak was gesloten en failliet. Toch niet weer…?
Gelukkig gold dat slechts de bar/restaurant, en niet het hotel, of liever gezegd een aantal appartementen, die van buiten rustiek maar vervallen eruit zagen, maar van binnen over wonderwel fraaie opgeknapte luxe kamers blijken te beschikken, een en ander bestierd door een pronte Engelse dame. Na de zéér welkome douche een/meerdere drankjes met chips en Pieters’ zoutjes, op het rustieke kerkplein, waar de markante neef van Pieter zich bij ons voegde en deze vervolgens naar zijn hol meenam om de familiebanden weer aan te halen. Daarna naar een restaurant waarvan Wim de naam niet meer wist, maar gelukkig wel wist dat het naast de supermark lag, 400 meter lopen, vooruit, maar de moeite waard want we hebben daar heerlijk gegeten én uiteraard mooie wijnen gedronken. Toen we terugliepen bleek dat Ferry, zoals altijd, toch gelijk had gehad: het begon te regenen en in de verte hoorde en zagen we onweer. 
Maar gedurende de hele dag was het heerlijk fietsweer, droog en koel. We hadden geen serieuze medische of andere ongemakken, kortom: geslaagd!