Deze mooie dag is het geluk met mij: ik gooi zes en win daarmee het schrijverschap van het ritverslag!
Zondag 25 september 2016 start ik alleen, voor een ritje van een kilometer of 60, … met de auto. De terugweg is beter, Aart kan ik een lift geven naar huis. Hij heeft zijn bandenquotum verspeeld na enige fietspech op zijn heenreis. De ware apotheose is echter gelegen in het midden van de rit. Immers, Wiebe heeft Bello uitgenodigd samen zijn herstel te vieren in Carnegie Cottage in Otterlo. Wiebe en Pia tref ik goed van zin en optimistisch aan. Toegegeven: er ging een huivering door mij heen bij het zien van Wiebe. Niet eerder zag ik Wiebe zo, licht gebogen en op onvaste benen staan. Of het moet zijn geweest na de beklimming van Telegraphe en Galibier. Opmerkelijk is het niet, wanneer je borstholte binnenste buiten is gekeerd en je beide onderbenen hebben opengelegen. Doch Wiebe zou Wiebe niet zijn, als hij niet naar voren zou zien, richting goed herstel. En dat moet gevierd. Zo zaten met Wiebe en Pia, naast bovengenoemden, Roel, Meindert, Willem, Ruud, Frank, Ferry, Ton, Jan en Berend aan tafel, die uiteindelijk een rondritje Otterlo-Hoenderlo zouden rijden van 82 km, op de fiets. We hebben genoten van Wiebes aanwezigheid en natuurlijk van de huis-specialiteit overdadige bosvruchtentaart en prima koffie.
Er is georeerd dat Bello de rug weer recht (buiten het fietsen), na het droeve afscheid van Coen. We pakken de draad weer op. Wiebe voegde de daad bij het woord en sloot deze mooie bijeenkomst af met een oefenwandeling over de hei aan de arm van zijn sterke Pia. Op het herstel!