Gisteren was ik te gast bij Bello West.
Om half negen kwam ik met Rijck aan op de bekende parkeerplaats in Wijk aan Zee.
Heerlijk fris weer met een doorberekend zonnetje en Zuid-westen wind.
Tot onze verbazing was Fred al bezig zijn fiets af te laden en al heel snel kwam ook Harrie in zijn rode bolide aan.
We zouden tot 10.30 uur door dit natuurpark gaan trekken en dan koffie.
Over de terugweg was nog niets beslist.
Na de start lag het tempo al direct hoog.
Harrie ging in zijn onnavolgbare moeiteloze stijl er als een speer van door met Rijck in zijn wiel.
Ik volgde op gepast afstand en Fred trolk gesteund door de routebegeleiding op zijn Garmin zijn eigen plan.
Over mooie brede paden ging het aanvankelijk en later over mooie single tracks.
Tot mijn verbazing was het terrein wel enigszins geaccidenteerd met veel bochten.
Rijck en Harrie hebben ongeveer 100 routes op hun Garmin voor dit gebied!!
Het was opvallend hoeveel mensen zo vroeg op zaterdag al aan het sporten waren: veel hardloopgroepjes, wandelaars maar ook groepen Mountainbikers.
Zoals gezegd lag het tempo hoog.
Fred en Harrie hadden het steeds over hun ETA.
Dit bleek dit maal geen aantrekkelijke dame te zijn , maar heel prozaisch "estimated time of arrival".
Ook werd er even aan een "al time high" gerefereerd.
Fred wist deze echter met een paar ingelaste drinkpauzes de kop om te draaien.
Ondertussen spoedden we ons door een uiterst gevarieerd landschap: naalsbossen afgewisseld met loofbomen, soms heel dicht en dan weer open, duinen en zand en dan weer waterpartijen, soms een stukje met heel mul zand(het was er droog en we kwamen nauwelijks modder tegen).
Terwijl ik mezelf dwong om Harrie en Rijck te volgen of minimaal binnen gezichtsveld te houden( Ik wist echt na al dat gedraai niet meer waar ik me bevond) waren we plotseling bij een "Hans en Grietje"-achtig huis voor onze koffie-break.
Fred vertelde dat hij voor ons al met dobbelstene had bepaald, dat ik het verslag mocht schrijven(bij deze!)
Nu we zo dicht bij de zee en het strand waren opperde ik tegen beter weten in dat we mogelijk over het strand terug zouden kunnen rijden.
Rijck had me al laten weten dat het hoog water zou zijn, waardoor dit niet mogelijk was.
Harrie meende echter na raadpleging van de Rijkswaterstaat-site, dat het misschien wel mogelijk zou kunnen zijn.Tegen een voor mij stevige(voor onze westerlingen was dit onbeduidend!) zuid-westen wind trokken we door de duinen.
Nadat we op het strand aangekomen waren bleek er een kleine strook langs de branding heel redelijk berijdbaar te zijn.
Dus vol tegen de wind terug naar Wijk aan Zee!
Alsof dit nog niet zwaar genoeg was kwamen we plekken tegen waar de banden diep in het zand wegzakten("alsof er een dood paard aan je fiets hangt")
Eindelijk was daar de doorgang door de duinen en waren we verlost van alle belemmeringen om eens lekker door te fietsen.
In no time waren we weer terug op het parkeer terrein bij onze auto's.
Het was een geweldige tocht in heerlijk fris zonnig weer geweest met een heftige terugtocht.
Bello-West: hartelijk dank voor deze belevenis.
