Dobbelstenen met maximaal 6 ogen konden gisteren niet op tegen de 71 die Wiebe gistermorgen scoorde. En dus viel hem de eer te beurt om het verslag te schrijven. Het plan van Arre om Koning Winter zondagmorgen te eren met een club schaatsende Bello ’s resulteerde in de opkomst van Arre, Coen, Ton, Roel en Wiebe. Deze keer dus niet bij de Spar maar op het ijs van het Kanaal bij Garage Jurrius. Daar werden rond half tien bij een temperatuur van rond min 10 graden de schaatsen ondergebonden. Coen had met een kennersblik de beperkingen van de schaatsen van Arre ingeschat en reed gauw even naar huis om zijn free skates te halen en aan hem uit te lenen. Arre was euforisch over deze schaatsen. Kijk dan ook niet raar op wanneer je hem binnenkort met een paar mooie free-skates met klikpedalen bij de Spar ziet verschijnen.
Het parcours van de brug bij Jurrius naar de brug bij de Kappersweg, een kleine kilometer, was door enkele enthousiastelingen prima geveegd en het ijs was als een spiegel. Tijdens enkele opwarmrondjes gedurende de tijd dat Coen onderweg was om zijn schaatsen voor Arre te halen, werden de aanvankelijke aarzelingen bij Arre en Roel weggenomen. We waren klaar voor vertrek.
Klûnend namen we de brug bij de Kappersweg en ging het over een grotendeels geveegde ijsvloer naar de Spankerensebrug. De vraag was of het ijs onder de brug dik genoeg was om ons te dragen. Maar zaterdag, zo vertelde Wiebe, was er ook al iemand onderdoor gegaan dus vandaag zou dat zeker moeten kunnen. En dat, door of op de knieën, lukte.
Na de brug was niet geveegd. Maar de sneeuw, door de vorst rul en zacht, vormde geen belemmering voor het schaatsen. Er waren, zij het maar enkele, voorgangers geweest en dat gaf ons het vertrouwen dat we niet door het ijs zouden zakken. Maar ook zagen we ijs dat ons niet helemaal betrouwbaar leek. Roel toonde zich een ware durfal door voorop te gaan. En toen dat goed afliep volgde de rest gedwee. Zo kwamen we bij de Eerbeekse brug waar weer flink geveegd was.
Ook daar weer geklûnd met de bedoeling om richting de Hallsebrug te gaan. Gelukkig kwam Bert langs op de mountainbike en die had gezien dat er onbetrouwbare stukken ijs lagen en hij adviseerde ons om op onze schreden, schaatsen in dit geval, terug te keren. En zijn raad hebben we opgevolgd. Met wat heen en weer rijden op het beschreven parcours werd volop genoten en was het in no time al ruim half twaalf en de hoogste tijd voor de koffie bij Victoria in de v.d. Waalslaan in Dieren.
De jarige mocht bij monde van Arre nog een mooie fles Chianti en een fles Prosecco in ontvangst nemen met daarbij het welgemeende advies om ter gelegenheid van die feestelijke gebeurtenis de glazen te vullen en een toast uit te brengen.
Dat gedaan zijnde is de dank aan de Bello ’s voor de verjaardagswensen die ik heb ontvangen met wat mij betreft volgend jaar een reprise van deze bijzondere clubtocht.
Het parcours van de brug bij Jurrius naar de brug bij de Kappersweg, een kleine kilometer, was door enkele enthousiastelingen prima geveegd en het ijs was als een spiegel. Tijdens enkele opwarmrondjes gedurende de tijd dat Coen onderweg was om zijn schaatsen voor Arre te halen, werden de aanvankelijke aarzelingen bij Arre en Roel weggenomen. We waren klaar voor vertrek.
Klûnend namen we de brug bij de Kappersweg en ging het over een grotendeels geveegde ijsvloer naar de Spankerensebrug. De vraag was of het ijs onder de brug dik genoeg was om ons te dragen. Maar zaterdag, zo vertelde Wiebe, was er ook al iemand onderdoor gegaan dus vandaag zou dat zeker moeten kunnen. En dat, door of op de knieën, lukte.
Na de brug was niet geveegd. Maar de sneeuw, door de vorst rul en zacht, vormde geen belemmering voor het schaatsen. Er waren, zij het maar enkele, voorgangers geweest en dat gaf ons het vertrouwen dat we niet door het ijs zouden zakken. Maar ook zagen we ijs dat ons niet helemaal betrouwbaar leek. Roel toonde zich een ware durfal door voorop te gaan. En toen dat goed afliep volgde de rest gedwee. Zo kwamen we bij de Eerbeekse brug waar weer flink geveegd was.
Ook daar weer geklûnd met de bedoeling om richting de Hallsebrug te gaan. Gelukkig kwam Bert langs op de mountainbike en die had gezien dat er onbetrouwbare stukken ijs lagen en hij adviseerde ons om op onze schreden, schaatsen in dit geval, terug te keren. En zijn raad hebben we opgevolgd. Met wat heen en weer rijden op het beschreven parcours werd volop genoten en was het in no time al ruim half twaalf en de hoogste tijd voor de koffie bij Victoria in de v.d. Waalslaan in Dieren.
De jarige mocht bij monde van Arre nog een mooie fles Chianti en een fles Prosecco in ontvangst nemen met daarbij het welgemeende advies om ter gelegenheid van die feestelijke gebeurtenis de glazen te vullen en een toast uit te brengen.
Dat gedaan zijnde is de dank aan de Bello ’s voor de verjaardagswensen die ik heb ontvangen met wat mij betreft volgend jaar een reprise van deze bijzondere clubtocht.