Slider09
Slider08
Slider07
Slider06
Slider05
Slider04
Slider03
Slider02
Slider01
previous arrow
next arrow

Ai, wat ee

Ai, wat een pech voor Harry. Een ongeluk blijkt dus soms ook in een klein scheurtje te zitten. Extra vervelend is natuurlijk, dat bewegen (fietsen, schaatsen en wandelen) voor Harry een hele belangrijke plaats inneemt. Zes weken niet lopen is dan een enorme straf (ik weet het uit eigen ervaring). Harry, als je dit leest: heel veel sterkte en beterschap en denk erom: goed revalideren! De GBBT kan niet zonder jou!

Vanmorgen stonden Pieter en ik eenzaam bij de Spar op andere fietsers te wachten. Zowel Pieter als ik blijken niet echt schaatsminded te zijn. Beiden zien we op tegen de hardheid van het ijs (en terecht zo blijkt). Wij waren ook bevreesd dat de sneeuw op de paden in het bos wel eens tot een ware ijslaag zou zijn aangereden. Toch maar geprobeerd en tot onze vreugde bleken de paden prima te berijden. Hier en daar een stukje ijs, maar die zag je al uit de verte. Verder ook af en toe een rilletje in de bevroren grond maar al met al eigenlijk prima te doen. Over de bekende paden naar Victoria, waar de koffie en het gebak als vanouds waren. Wel een beetje rustig zo met z’n tweeën, maar niet minder gezellig. Terug met een omweggetje door het Delense Woud en Groenendaal naar de loenermark en van daaruit richting Dieren. Om 12:01 was ik weer thuis. Mooie rit in een mooi tempo en dankzij flink wat kleding niet echt koud.