Zondag 14 augustus
Wie Pieter kent weet dat je nooit tevergeefs een beroep op hem doet. Wanneer je Pieter iets vraagt, zal hij zijn uiterste best doen om je vraag te beantwoorden en je te helpen. Dus als Pieter je iets vraagt, kun je dat met een beetje fatsoen ook niet weigeren. Er zijn veel vormen van vragen en taal is een machtig instrument. Wellicht vind ik het leuk om iets te schrijven over de tocht van zondag. Het is al heel lang geleden, volgens Pieter dat ik iets geschreven is. Ik kan de benieuwde Pieter niet teleurstellen, dat begrijpen alle Bello’s – en iedereen die Pieter kent overigens ook vast wel.
Het is nu dinsdagavond en veel van de GBBT22 rijders zijn vanavond te gast bij Arne die een pasta maaltijd serveert en zijn collectie klassieke racefietsen zal showen. Ook wordt de fitheid van de renners getest, zo heb ik begrepen. De inzet van Arne kennende en het enthousiasme van de Bello’s, wordt het een hele mooie avond en een prachtige aftrap voor de GBBT naar Grenoble.
Maar even terug naar Zondag. Dat was het: zo’n dag. Ik had de moed op tijd op te staan en richting Spar te rijden om de mooie, vooraf aangekondigde, route nar Diepenheim en terug mee te fietsen. Aangekomen bij de supermarkt staan Ferry, Pieter, Roel en Jan klaar om als kwintetpeloton de warme ochtend in te rijden. Heen gaat het in straf tempo en onder leiding van Pieter en Ferry, die elkaar afwisselen, achter elkaar langs Brummen, Zutphen Warken, Almen en andere oorden naar Diepenheim. Wij fietsen over zo’n beetje alle klinkerweggetjes die de routemaster heeft kunnen vinden. De hardheid mag er best in zo vlak voor de Bello Bergenrit. Echt genieten van de landelijke paden. Intussen krijgen we prestaties van Willem mee, die al ’s morgens vroeg virtueel een mooie Italiaanse top heeft bedwongen: Chapeau voor deze doorzetter. Klaarder dan dit wordt het niet voor de GBBT. Gemiddelde snelheid op de heenreis was bijna 28 per uur.
Wij genieten op een vroeg terras van koffie met appeltaart. Ik neem geen taart en dat zal ik later bezuren, want de brandstof blijkt hard nodig op de terugweg.
Zwiep, Barchem, Kranenburg. Dat ging al lastiger voor mij, maar ik weet het nog goed. Het begon met af en toe, maar steeds vaker moest de groep even op mij wachten. Rond Vorden ging bij mij het licht uit en een man met een zware hamer stond midden op de weg en heeft me vol op m’n kop getikt. Door de warmte en gebrek aan uithoudingsvermogen ben ik afgehaakt. Roel is met mij mee naar huis gereden, waarvoor mijn grote dank. De afloop zal ik je besparen, maar het was sportief gezien een diepte en hoogtepunt. Het echt tegen je eigen grens aanfietsen geeft je echt het gevoel dat je leeft. En in Dieren heb ik de bevestiging gekregen dat de meeste mensen deugen, want door de warmte bevangen zat ik op de grond binnen de bebouwde kom en een bewoonster gaf mij (en Roel die er monter bijstond) een waterijsje om af te koelen. De dag werd er nog iets warmer door! Voor de statistiek: ik reed 103 kilometer in een totale tijd van 3 uur 51 minuten.
Heel veel plezier voor de GBBT22 gangers! Maak er een weer een gedenkwaardige tocht van.