Slechts éénmaal sloeg hij toe, maar de wild card rijder Fred ( Hij had zich op geen enkele wijze vooraf aangemeld) sloeg viermaal toe!
Iedereen weet "de eerste klap is een daalder waard" en een doelpunt, binnen 5 minuten in de eerste helft, geeft een voetbalelftal meestal vleugels. Zo ook voor de wild card fietser.
Alles viel voor Fred deze ochtend op zijn plaats. Na 8oo mtr. , na 3 km en na 4,5 km werd de groep van 8 Bello rijders opgehouden door zijn lekke band(voorwiel). Dit ondanks de deskundige beoordeling van diverse Bello's over het loopvlak, perforaties en slijtage van de buitenband , de velg en het velglint. Een vierde reparatie vond daarna plaats bij het BRH, Belgisch Rijwiel Huis in Houthem. Ook deze, al vijftig jaar actieve rijwielhersteller had alle vertouwen in het monteren van een nieuwe binnenband.De groep was inmiddels doorgereden. We hadden afgesproken elkaar te treffen op een van de plaatsen in de route ( model 'klavertje vier') waarbij een van de lussen aan de steel raakt. Gulpen werd zou een koffiestop worden en de plek waar ik mij bij de groep kon voegen.
Dat lukte perfect. Juist toen de koffie en taart aan de groep werd geserveerd kwam ik aanrijden. Acht man sterk waren we: touroperator Willem, koersleider Ferry en Berend, Frank, Harry, Rocus, Ton en dus de lekrijdende schrijver die zo succesvol 6 wierp bij zijn eerste lekke band. Na een heerlijke koffiestop groeide de onrust over de doortikkende klok. Dus op pad voor de resterende km's.
De oplettende rekenaars komen op een stand nul-drie bij het ingaan van de tweede helft.
Maar het scorebord wees toen toch al nul- vier aan. Want ook de Belgische reparatie leverde slechts 5 km lekvrije km's. Na een lange gerichte (op basis van Ferry's lokale kennis) wandeling door Valkenburg uiteindelijk in de buitenwijken een wetenschappelijk verantwoorde rijwielhersteller gevonden. Met een nieuw velglint, een nieuwe binnen en buitenband kon ik op weg naar de koffiestop en kwam ik de rest van de dag storingsvrij door.
De route en het weer waren beide uitstekend. Voor wie wel eens in Bretagne heeft gefietst weet dat daar geen enkele kilometer vlak terrein bestaat. Het was Ferry gelukt dit met deze route na te bootsen. Na elke klim volgde direct weer een afdaling en daarna dus weer direct: een klim.De echte klimmetjes of ook wel alle echte Limburgse bergen waren verzameld in het tweede deel van de route. Maar vòòr de Frommberg**, en vòòr de Keutenberg en de finale Cauberg werd eerst nog ná de Eijsersebosweg een soep genuttigd.
** geen Erich gezien daar overigens. ( Ja Ferry: heel kryptisch maar ook voor jou is er Wikipedia en Google.)
Rond zes uur arriveerden we op ons beginpunt bij de camping in Berg en Terblijt. Fank had het hier perfect georganiseerd: gereserveerde parkeerplaatsen en het gebruik van de volautomatische douches op de camping.
Zo gingen we allen opgefrist naar een, om de hoek gelegen, restaurant.
Allen kozen we voor een menuutje; we maakten het de kok eenvoudig.
Tijdens het eten viel er een stevig buitje, maar bij ons opbreken was het weer droog, zoals het de hele dag gebleven was. Slechts enkele niet noemenswaardige spatjes vielen tijdens de laatste 3o km.
Maar dit verslag is niet compleet want de einduitslag zou dan nul vier zijn geweest en 12,5 km vòòr de finish zorgde Rocus toch voor de enige tegentreffer: achter lek: 1-4. Nieuwe binnenband en een advies thuis het velglint te laten vernieuwen. Na een kort oponthoud reden we naar Berg en Terblijt.
Eindconclusie: Mooie plezierige dag met stevige autokilometrage in aan en afloop. Op naar volgend jaar, hopelijk.
Centrale vraag: Wordt dit een volgende Bello klassieker na TKT en KBK?