Als om 6.30 de wekker gaat ben ik te slaperig om goed tot met door te laten dringen hoe vroeg, koud en donker het is. Ook te slaperig om te besluiten niet op te staan en maar af te zien van de tocht van vandaag. Om 7.10 verschijnen Wiebe en Willem, even fris als ik. Fiets toegevoegd aan de twee aanwezige en vervolgens weg in westelijke richting. Donker, rond het vriespunt en hier en daar wat neerslag. Voorspoedige reis naar de Spar maar wel van iets langere duur dan op andere zondagen. 10 minuten na planning aankomst op parkeerplaats waar Rijck en Fred al lang zitten te wachten. Warm welkom en warm kopje koffie van Fred. Fietsen in gereedheid gebracht en fietsers ook. Dan gaat het natuurlijk pas echt regenen en vragen we ons collectief af waar we aan beginnen.
Toch maar weg en…… na 5 minuten droog! Daarna geen drupje meer gedurende onze gehele tocht. Een tocht die ons kriskras door de duinen voert. We rijden telkens -voor het gevoel – net niet in cirkeltjes rond en moeten ons aardig inspannen om de steeds vooruit rijdende Rijck bij te houden. Hier en daar is het wat glad. Slechts een onschuldig slipje van onze kopman is hiervan het gevolg. De zon komt door en – zoals altijd – is duidelijk dat thuisblijven geen goede beslissing zou zijn geweest. In wisselende volgorde gaat het duin op en duin af totdat wij uitkomen bij Johanna’s Hof, een rustige uitspanning met koffie, taart en vele aantrekkelijke blonde serveersters, zo is ons beloofd. Wij komen aan in een ei-volle gelegenheid met een stevige ober die, geconfronteerd met de aan ons voorgespiegelde vooruitzichten, ons laat kiezen tussen accepteren dat het leven soms anders is of geen bediening. We kiezen voor het eerste. Koffie, taart en gezelschap zijn weer prima. Schaatsen, de betekenis van een rusthartslag boven de 75, wat te doen deze zomer qua fietsen zijn zo wat onderwerpen die over tafel gaan. Bij vertrek is er nog even twijfel of Willem met zijn dunne bandjes (van zijn fiets) wel mee zal gaan over het strand. Hij besluit het erop te wagen. Gevijven dus richting pieren van IJmuiden. Vol strand dat minder hard is dan gedacht en bevolkt wordt door wandelaars, kitecars, strandzeilers, honden, parapentevliegers en zo meer. Uitzicht op het windmolen park in zee, wat schepen en de Noordzee zelf. Geheel schoongeblazen arriveren we vrijwel en groupe bij de pier. Vandaar nog 10′ naar de auto’s en dan op weg naar een welverdiende luch. We zitten nog niet in de auto of het begint weer te regenen!
Huize Rijck stelt ons niet teleur; gevulde soep, heerlijke broodjes, uitsmijters op boerenbrood, een klein glaasje witte wijn en een heerlijk kopje koffie vallen ons ten deel nadat een ieder zich eerst wat heeft opgefrist. Het meegenomen bloemetje voor de gastvrouw staat in geen verhouding tot het gebodene; het laatste stelt het eerste geheel in de schaduw. Wiebe probeert uit te leggen wat de charme is van de zekerheid dat je 4x valt tijdens een schaatstocht op de Weisensee en de wetenschap dat de kans op hechtwonden, kneuzingen en botbreuken vrij groot is. Wiebe’s oplossing is het dragen van beschermmateriaal op vele plaatsen. De andere aanwezigen menen het probleem adequaat op te lossen door niet mee te doen aan dit soort evenementen. Rond 15.30 is het echt mooi geweest en nemen wij afscheid van Bello West. Rustig en heel tevreden naar huis. Tijdje in de auto in de ochtend en in de middag, 45 km door strand en duinen prachtig fietsweer met blauwe lucht en zonder neerslag. Drinken, eten en goed gezelschap; Clubbello, what else.
Toch maar weg en…… na 5 minuten droog! Daarna geen drupje meer gedurende onze gehele tocht. Een tocht die ons kriskras door de duinen voert. We rijden telkens -voor het gevoel – net niet in cirkeltjes rond en moeten ons aardig inspannen om de steeds vooruit rijdende Rijck bij te houden. Hier en daar is het wat glad. Slechts een onschuldig slipje van onze kopman is hiervan het gevolg. De zon komt door en – zoals altijd – is duidelijk dat thuisblijven geen goede beslissing zou zijn geweest. In wisselende volgorde gaat het duin op en duin af totdat wij uitkomen bij Johanna’s Hof, een rustige uitspanning met koffie, taart en vele aantrekkelijke blonde serveersters, zo is ons beloofd. Wij komen aan in een ei-volle gelegenheid met een stevige ober die, geconfronteerd met de aan ons voorgespiegelde vooruitzichten, ons laat kiezen tussen accepteren dat het leven soms anders is of geen bediening. We kiezen voor het eerste. Koffie, taart en gezelschap zijn weer prima. Schaatsen, de betekenis van een rusthartslag boven de 75, wat te doen deze zomer qua fietsen zijn zo wat onderwerpen die over tafel gaan. Bij vertrek is er nog even twijfel of Willem met zijn dunne bandjes (van zijn fiets) wel mee zal gaan over het strand. Hij besluit het erop te wagen. Gevijven dus richting pieren van IJmuiden. Vol strand dat minder hard is dan gedacht en bevolkt wordt door wandelaars, kitecars, strandzeilers, honden, parapentevliegers en zo meer. Uitzicht op het windmolen park in zee, wat schepen en de Noordzee zelf. Geheel schoongeblazen arriveren we vrijwel en groupe bij de pier. Vandaar nog 10′ naar de auto’s en dan op weg naar een welverdiende luch. We zitten nog niet in de auto of het begint weer te regenen!
Huize Rijck stelt ons niet teleur; gevulde soep, heerlijke broodjes, uitsmijters op boerenbrood, een klein glaasje witte wijn en een heerlijk kopje koffie vallen ons ten deel nadat een ieder zich eerst wat heeft opgefrist. Het meegenomen bloemetje voor de gastvrouw staat in geen verhouding tot het gebodene; het laatste stelt het eerste geheel in de schaduw. Wiebe probeert uit te leggen wat de charme is van de zekerheid dat je 4x valt tijdens een schaatstocht op de Weisensee en de wetenschap dat de kans op hechtwonden, kneuzingen en botbreuken vrij groot is. Wiebe’s oplossing is het dragen van beschermmateriaal op vele plaatsen. De andere aanwezigen menen het probleem adequaat op te lossen door niet mee te doen aan dit soort evenementen. Rond 15.30 is het echt mooi geweest en nemen wij afscheid van Bello West. Rustig en heel tevreden naar huis. Tijdje in de auto in de ochtend en in de middag, 45 km door strand en duinen prachtig fietsweer met blauwe lucht en zonder neerslag. Drinken, eten en goed gezelschap; Clubbello, what else.