Beste Bello's,
Gisteren heeft deze zeventigjarige Bello de Alpe H'uez beklommen.
Na een winter van zware training door intensief trap te lopen( 20 x 3,5 verdiepingen in
het trappenhuis) en een aantal malen wat horizontale km's in huiselijke omgeving, alsmede een 900 hm trip en een 600 hm tripje vond ik mijzelf wel goed voorbereid om nog een keer een grote col te pakken.
Heel veel cols heb ik in de afgelopen jaren beklommen. Zoals jullie weten heb ik de status van GBBT veteraan al jaren geleden verworven.
Zoals jullie ook weten is dat evenwel niet geweest door altijd kort in het GBBT klassement te rijden, maar toch.
De Alpe vormde tot gisteren een grote leegte in mijn lijstje Cols
En Jawel nu heb héb ik Dé alpe beklommen, en wel in 1 uur en 55 min.
Voorts wil ik er op wijzen dat ik hierbij de Allereerste Bello ben die op zijn 70-ste jaar deze klim heeft gedaan. !!!
Een klein onderzoekje heeft aangetoond dat alle Belloos die de Alpe hebben beklommen dit jaren geleden hebben gedaan.
Ik sta hierbij uiteraard open voor bewijzen van mijn ongelijk.
Maar vooralsnog wentel ik mij in deze unieke Bello status.
Toch maar mooi ff geflikt denk ik.
Tot zover de versie in het macho taalgebied.
Dan nu de keerzijde.
Allereerst:
Op dit ogenblik lees ik het boek Grand Hotel Europa. De werktitel van het boek was: Liefde in tijden van massatoerisme.
Nou de aanblik van Le Bourg d'Oisans en de camping Le Colporteur waren een scherpe illustratie van dit massatoerisme.
Ook was het percentage Hollanders ook nog eens dik boven de 90%, en daarbinnen was het percentage fietsers ook weer 90%. De overige 10% werden opgevuld door medewerkers en vrijwilligers van Ape d'Huzes die morgen en overmorgen wordt verreden(/ verklommen?).
In het stadje miechelde het van fietsers.
Na een hapje op een terras verklaarde Teunie dat het "vermakelijk was om al die manntejs te te zien paraderen, want het waren mij toch wel een stel mannetjes."
Dan mijn ervaringen rond de klim.
Ik begon heel opgewekt, ik had immers een paar keer 12 hm per min. Geklommen.
Dat lukte mij ook tot de eerste bocht.
Daarna viel dit al snel terug tot 9 hm per min.
Voorts liet ik mij bedotten door de doorkomst van Alpe Huez, een leuk gehucht maar nog lang niet de finish zag ik toen ik omhoog keek.
Er volgden nog vele hoogtemeters met afnemend ontspannen klimgenoegen.
Gedurende de laatste 40 min. heb ik mij moeten vastklampen aan de slogan van de Huzes gangers: Opgeven is geen optie!
Zo'n slogan kan je slopen, de beenspieren in het bijzonder, en gesloopt werden ze.
Na een licht vertwijfelende laaatste 2 km's : "Waar is die finish ", heb ik die bereikt en mocht ik afstappen.
Strompelend en wel,met enkele verkrampte acherdijbeen spierbundels.
Het lukt te mij overeind te blijven en zelfs weer op te stappen na een aantal minuten.
Als laatste tegenvaller heb ik ervaren dat de afdaling niet echt geweldig is:
matig wegdek
veel bochten
te stijl om de fiets lekker te laten lopen.
Mooi hoor op deze leeftijd zo'n Col Maar als ik eerlijk ben, ……dan wellicht eens maar nooit weer.
Ik wens jullie allen een goede voorbereiding van de GBBT 2019.
Vanuit mijn gezichtspunt: jullie zullen het nodig hebben.
HaHa,
Fred
