Deze week had het griepvirus toegeslagen bij mij. Daardoor had ik drie dagen in bed doorgebracht en wist ik weer wat spierpijn was.
Nog een beetje slap van dat ziekbed nam ik me zaterdag toch voor om te gaan fietsen. Ik had geen koorts meer en buiten dat slappe gevoel moest ik alleen nog vaak hoesten. Donderdag had ik Frank al op de hoogte gebracht want de beoogde rit In Brabant zat er echt niet in. Zaterdag had ik Wiebe al gebeld om af te spreken, dat hij mij de koffieplaats zou appen.
Zondag morgen wordt ik (te)laat wakker door het geluid van water in de dakgoten: " o het regent dan ga ik niet!" Bij het openen van de gordijnen bleek het slechts om smeltwater te gaan. Toen ook nog het appje van Wiebe kwam kon ik er niet meer onderuit. Ik ging fietsen.
Eerst maar eens rustig beginnen, maar al snel werd voorbijgesneld door groep 1 van de Veluwerijders. Daar ging ik beslist niet achteraan! Vervolgens stoof een groep fietsers uit Wehl mij voorbij; ook daar ging ik niet achteraan maar missschien kon ik iets steviger doorfietsen. Over de weg via Loenen naar Victoria ging eigenlijk best lekker. Dan was daar dat klimmetje vlak voor de A-50. Bovenaan staat een blauw verkeersbord en het lijkt maar zo'n klein klimmetje.. Ik probeerde gewoon tempo te blijven houden en dat lukte tot ik op ongeveer 3/4 was. Waarom forceren? Het antwoord weet ik nog steeds niet!
Juist voorbij de Woeste Hoeve kwam ik Wiebe op de kruising tegen. Konden we koffie gaan drinken. 2 MTB-ers, die ons voorbij reden, waarschuwden ons om niet het bos in te gaan:bloedlink!!
Nadat Wiebe en ik onze koffie en appelgebak juist genuttigd hadden kwam Arre binnen. Bij de Spar had hij niemand aangetroffen!
Hij was wel in het bos geweest en had dit moeten bekopen met een val op zijn heup.
We besloten om over de weg terug te rijden en zoals Wiebe triomfantelijk stelde: " Arre jongen wij brengen jou naar huis!"
Zo reden we langs de A-50 naar Arnhem, Rosendael en Velp. Vervolgens met de wind in de rug langs de Ijssel naar Rheden.
In de Steegh pikte we de resterende groep 1 van de Veluwerijders op, die we nu met meer gemak konden bijbenen.
Bij de autowash van de Shell nam ik afscheid van Wiebe. Ik was om 13 uur weer thuis en voelde me echt voldaan.
Jammer voor al die thuisblijvers en jammer voor Frank, dat er geen Bello-afvaardiging in Brabant is geweest. Dat moet beter bij T-K-T, mensen.
