KBK, 25 april 2010

Eindelijk was het dan zo ver, de KBK en kennismaking met de meeste Bello’s die ook de GBBT gaan rijden. Al zaterdagavond verzamelden 9 van de 11 deelnemers zich hotel Schaepkens van St. Fijt in Valkenburg waar we, uitsluitend met plastic geld, enige drankjes konden nuttigen. Dat de KBK serieus genomen werd bleek wel uit het feit dat iets na elven iedereen zijn bed op zocht om goed uitgerust aan de KBK te kunnen beginnen. Na een uitgebreid ontbijt aan een van de vele tafels van “Dekker Bridge” voegden de 2 laatste Bello’s zich bij ons en kon de tocht beginnen. Tot mijn verrassing bleken de “echte” Bello’s behoorlijk gedisciplineerd: niet alleen was iedereen ruimschoots op tijd, ook bleek iedereen zich in Bello tenue te hebben gestoken. Even dacht ik dat de ballotage-commissie van Bello als voorwaarde stelde dat er geen twee fietsen van hetzelfde merk zouden worden toegelaten, maar dat bleek een misvatting, want er bleken maar liefst 2* zoveel Gazelles te zijn als van enig ander merk waaronder ook de moeder van alle Nederlandse racefietsen, een echte Champion Mondial.

De door eenieder zo zorgvuldig ingevulde en door Wiebe verzamelde deelname‑formulieren bleken door de drukte bij de inschrijving volledig overbodig: geld aftikken was voldoende om de startbewijzen te verkrijgen.

Onderweg bleek het gezellig druk, maar gelukkig niet zo overdreven druk als bijv. bij de AGR/Limburgs mooiste. Het weer was boven verwachting mooi, weinig wind, veel zon, juist de goede temperatuur: niet te koud en niet te warm en ook het juiste moment in het voorjaar met beginnende bloei voor de vele fruitbomen.  Over de route en de omgeving hoef ik weinig te vertellen want de meeste Bello’s zijn ervaren KBK-rijders en zelfs met de paar omleidingen van dit jaar bleek de hele route bekend terrein te zijn voor deze routiniers.

De eerste serieuze stop was in Banneux en die pakte nog wat serieuzer uit dan we van plan waren want de serveerster bleek volledig van slag door het zien van een zo groot aanbod van mannelijk schoon; na zo’n 40 minuten (mijn schatting achteraf) bleek ze zo waar in staat om 11 koffie te serveren, de bakker te verleiden alsnog een paar vlaaien te bezorgen, de vlaai te serveren en zowaar zelfs een tweede ronde koffie te verzorgen zonder dat dit opnieuw 40 minuten kostte. Kortom, volledig uitgerust kon de terugreis worden aangevat, maar niet voordat er enkele kaarsjes waren aangestoken, waaronder tenminste een voor de afwezige Fred. Op de terugweg lieten enkele Bello’s zich inspireren door een stevig maar sierlijk doorfietsende blond schone die ze dan ook kilometers lang volgden als haar schaduw, maar uiteindelijk begrepen ook deze Bello’s dat het belang van de groep ging boven de blonde schone en “offerden” ze zich op en wachtten tot de Bello-groep weer compleet was.

In Val Dieux werd een tweede grote stop ingelast; het is maar goed dat het gemiddelde wordt berekend over de echte rij-tijd en niet over de “elapse-time”.

De Eyserbosweg die dit jaar in het parcours was opgenomen was, althans in theorie, afgesloten voor alle verkeer, behalve voor fietsers en “bestemmingsverkeer”; het was verbazingwekkend hoeveel bestemmingsverkeer er was en hoe dit zich had vermomd in de vorm van vakantie-verkeer en dagjesmensen.

Wie dacht na de Eyserbosweg rustig te kunnen uitbollen tot aan Klimmen kwam bedrogen uit, want ook in de laatste kilometers zaten nog een paar venijnige hellinkjes, maar daar lieten de Bello’s zich niet door afschrikken en met de finish in zicht ging het tempo zelfs nog flink omhoog. Volgens de fietscomputer van de scribent (alle fietscomputer hebben zo hun eigen ideeën over tijd en afstand), hebben we zo’n 144km afgelegd (vanaf de start in Klimmen tot terug in het hotel) met een gemiddelde van 27.4 km/u terwijl de hoogtemeter van Wiebe zo’n 1900 hoogtemeters had geteld.

In het hotel konden we nog gebruik maken van 2 “douche-kamers” waar dankbaar gebruik van werd gemaakt. 7 van de 11 deelnemers bleven nog hangen voor het diner om de dag nog uitgebreid door te nemen en te zorgen voor een forse aanvulling van de calorieën  die overdag waren verstookt.

Rond 19.00 werd het gezellige samenzijn opgebroken en vertrokken de verschillende groepen. Voor Rijck en scribent was de terugreis iets anders dan we ons hadden voorgesteld: van ver voor Eindhoven tot ver na Eindhoven was er een file waarvan de reden ons niet duidelijk is geworden, maar die wel tot anderhalf uur vertraging leidde. Dat gaf ons de gelegenheid om alle wereldproblemen uitgebreid de revue te laten passeren en van praktische oplossingen te voorzien. Om ervoor te zorgen dat we daarbij niet in tijdnood zouden komen besloten we (onbewust, dat wel) om via Amsterdam i.p.v. via Den Haag van Utrecht naar Leiden te rijden, waar we rond 23.00 arriveerden.

Nog even voor de statistieken, de deelnemers aan de 2010-KBK waren (en nu maar hopen dat ik me de namen goed herinner): Arre, Coen, Ferry, Frank, Maarten, Rijck, Rocus, Ton, Wiebe, Willem en ondergetekende.

P.S. ter geruststelling van Rijck en mogelijk toekomstige meerijders: het rechterportier is inmiddels ook weer van binnenuit te openen; waar de garage in eerste instantie 12 dagen nodig had om het portierslot te vervangen, bleken ze vandaag in staat om hun onvolledige eerste reparatie in slechts iets meer dan 12 minuten te completeren.