Slider09
Slider08
Slider07
Slider06
Slider05
Slider04
Slider03
Slider02
Slider01
previous arrow
next arrow

 

door

in
 
Bello kleurt roze
 
De Giro d’Italia start voor de 2e keer in Nederland; eerder was de start in 2002 in Groningen.
Bello heeft de unieke kans om een deel (130 km) van de 2e etappe te fietsen, niet laten lopen /fietsen. Samen met ruim 6000 andere coureurs, vormden de vijf Bello’s (Rijck, Fred, Frank, Wiebe en Ton) een heel lang kleurrijk lint door de Utrechtse Heuvelrug en over de dijken langs de Lek.
 
Start en finish waren in Utrecht. Een bijzondere ervaring is het om in een groot peloton op een geheel verkeersvrij parcours te rijden. Geen tegenliggers, je mag door rood en op de linker weghelft rijden, links en rechts inhalen en aanzetten om naar een andere groep te rijden. Toch was het ook zaak om goed op te letten, want soms lag het tempo rond de 40 km, even later moest er weer stapvoets worden gereden. Als er een opstopping was, golfde een oerkreet Hooooooh als een wave door het peloton, echter zonder dat er een blinde paniek uitbrak. Het was een vrijwel vlakke etappe; de Pyramide van Austerlitz stelde niets voor en zelfs de Amerongse Berg ging in zo’n groot peloton wel heel makkelijk. De gemiddelde snelheid van (ruim) 27 km kwam overeen met de door de prima organisatie vooraf gestelde limiet.
 
De Bello’s verzamelden zich op de carpoolplaats Papendorp bij Utrecht van waaruit we op de fiets naar de Jaarbeurs reden waar de start en finish was. Het grootste deel van het peloton was in het roze, waardoor de Bello’s gestoken in hun clubtenue zich beter konden onderscheiden. Desondanks lukte het toch niet om de hele tocht met z’n vijven bij elkaar te blijven. Eerst was het toch een beetje onwennig om in zo’n grote groep te rijden. Toen we eenmaal warm waren gedraaid, ging het ons steeds beter af en op advies van Fred werd er zelfs van afgezien om onderweg een koffiestop te houden. Dit zou namelijk betekenen dat we het peloton moesten laten gaan en over fietspaden zelf de uitgepijlde route moesten volgen. Na afloop waren we weer snel verenigd en konden we het Maglia rosa als beloning in ontvangst nemen.
Deze rit was weer eens iets heel anders dan de gebruikelijke toer en clubritten. Ondanks de soms lichte regen was het toch prima fietsweer en was het een goed bestede dag; zelfs een deel van het startgeld gaat naar kankerbestrijding.