Zonder toezicht was Bello een zootje ongeregeld gisteren. Zo blijkt althans uit de verslaglegging van één hunner. De kledingvoorschriften werden met voeten getreden, verkeersregels niet in acht genomen, afspraken genegeerd , onenigheid over de regels bij het dobbelen, niet samen uit samen thuis tot chantage aan toe, samengevat in de term: bandeloosheid. Maar, zou het ook kunnen zijn dat de Bello ‘s, gelijk koeien die het voorjaar voor het eerst worden losgelaten in de wei, de lenteprikkels in de neus hebben gekregen en daardoor zondag een beetje de weg zijn kwijtgeraakt? Daar ga ik vanuit en ik heb er dan ook het volste vertrouwen in dat de Bello-gebruiken weer snel door het Bello-peloton zullen worden opgepakt.
Waar ik mij veel meer zorgen over maak, is dat het kwijtraken van de weg ook tot gevolg heeft gehad dat de Bello ’s de snelheid lijken te zijn kwijtgeraakt. Want thuiskomen na 100 km. met een gemiddelde snelheid van 22 km. per uur (nagerekend klopt het ook nog want: 4,5 uur x 22 km. is 99 km. ) is voor Bello ’s natuurlijk schandelijk. Of wil men proberen hiermee de Escargots, in wiens gezelschap ik gisteren heb gefietst (met na 72 km. en 254 hm. een gemiddelde van 24 km. per uur) verleiden met de Bello ’s te gaan fietsen? Om zodoende onder leiding van een stelletje oude, wijze mannen, de orde en regelmaat in het peloton te herstellen en de snelheid wat op te krikken? En dan tevens, zoals gisteren, te genieten van koffie met bosvruchten en verlost te zijn van het dobbelen om het verslag te mogen schrijven? Laat onverlet dat ik hierbij Maarten van harte feliciteer met zijn verjaardag en de taart graag tegoed houdt.
