Zeven rijders van de spontane openingsrit verleden week (Wiebe, Ferry, Willem, Coen, Meindert, Maarten en de notulist) werden deze ochtend aangevuld met de schaatsers Aart vdB en Arne. Ook was aanwezig Berend, of hij geschaatst heeft, weet ik niet. Wel bleek dit toch de echte openingsrit te zijn, want af en toe leek het een schaatspeleton; niet wachten op afvallers, aanwijzingen geven vanuit de tweede lijn en het regelmatig solistisch rijden tussen de paren zodat soms extra wind de groep in komt. Ook de ongeschreven regels voor de clubkleding werden alleen door Maarten en Meindert in acht genomen zodat we onderweg af en toe jaloers konden kijken naar andere, wel in 1 kleur opererende, fietsgroepen.
Tegenover deze aanloopperikelen die ongetwijfeld de komende weken zullen slijten, stonden veel anarchistische voordelen; de wens van de notulist om een koffielikeurtje in de pauze werd onmiddellijk gehonoreerd (pauzeplek Etten terwijl voor een NW-richting was geopteerd), diverse mannen leverden perfect kopwerk, ook tegen de wind in, (alle lof voor Willem voor zijn rol in het eerste deel) en als er dan toch eindelijk werd gewacht, dan ook uitgebreid koutend tot en met het even wegzetten van de fiets.
Het novum bij de start van de eerste rit werd herhaald: in Dieren wordt zo snel mogelijk het Lange Jufferpad opgezocht zodat in de eerste 3 kilometers iedereen los kan gaan op een tweetal pittige heuvel(tje)s. Vervolgens Doesburg, 3x rechts, links waarna we al diep in Normaal-land zitten. Via IJzevoorde, kasteel Slangenburg, Gaanderen en Terborg maken we een grote boog om Doetinchem en bereiken we na 45 km Etten. Baileys, appelgebak, soesjes en koffie zorgen voor een wat langere pauze. Als gevolg van het ontbreken van Pieter en zijn dobbelsteen, werd dit keer een onbekende dobbelsteen gebruikt waardoor alleen de notulist de gouden zes wist te vinden. Met 10 werpenden was niet eens een tweede ronde nodig.
Na de pauze via Azewijn, Lengel en s-Heerenbergh op naar het Peeske waar iedereen opnieuw helemaal los mocht gaan. Bij hartslag 176 heb ik de negen koplopers moeten laten gaan.
Onderaan de bult in Beek werd verder gepauzeerd en bleek waarom onze officieuze President tot dat moment de rit redelijk rustig en kalm toeziend had gereden. Bij zijn inspectieronde van de Bello’s-West afgelopen week had Fred hem uitgebreid gefêteerd en gek gemaakt van de gele trui, die naar zeggen door Wiebe niet als pyjama wordt gebruikt maar schoon gewassen ligt te wachten op de eerste rit van de GBBT 2012. Leeft Wiebe nu al een beetje op een gele wolk?
Na Beek eindelijk de NW-wind recht op kop. Dankzij vooral Coen en Ferry die de wind blokkeren, wordt het laatste stuk Liemers in een mooi vaartje overbrugd. In Doesburg wordt nog een nieuwe route gevonden, gewoon de grote weg, waarna het afsprinten op de IJsselbrug begint. Met 83 km op de teller rond 12.30 uur weer tevreden thuis in Eerbeek.
Tegenover deze aanloopperikelen die ongetwijfeld de komende weken zullen slijten, stonden veel anarchistische voordelen; de wens van de notulist om een koffielikeurtje in de pauze werd onmiddellijk gehonoreerd (pauzeplek Etten terwijl voor een NW-richting was geopteerd), diverse mannen leverden perfect kopwerk, ook tegen de wind in, (alle lof voor Willem voor zijn rol in het eerste deel) en als er dan toch eindelijk werd gewacht, dan ook uitgebreid koutend tot en met het even wegzetten van de fiets.
Het novum bij de start van de eerste rit werd herhaald: in Dieren wordt zo snel mogelijk het Lange Jufferpad opgezocht zodat in de eerste 3 kilometers iedereen los kan gaan op een tweetal pittige heuvel(tje)s. Vervolgens Doesburg, 3x rechts, links waarna we al diep in Normaal-land zitten. Via IJzevoorde, kasteel Slangenburg, Gaanderen en Terborg maken we een grote boog om Doetinchem en bereiken we na 45 km Etten. Baileys, appelgebak, soesjes en koffie zorgen voor een wat langere pauze. Als gevolg van het ontbreken van Pieter en zijn dobbelsteen, werd dit keer een onbekende dobbelsteen gebruikt waardoor alleen de notulist de gouden zes wist te vinden. Met 10 werpenden was niet eens een tweede ronde nodig.
Na de pauze via Azewijn, Lengel en s-Heerenbergh op naar het Peeske waar iedereen opnieuw helemaal los mocht gaan. Bij hartslag 176 heb ik de negen koplopers moeten laten gaan.
Onderaan de bult in Beek werd verder gepauzeerd en bleek waarom onze officieuze President tot dat moment de rit redelijk rustig en kalm toeziend had gereden. Bij zijn inspectieronde van de Bello’s-West afgelopen week had Fred hem uitgebreid gefêteerd en gek gemaakt van de gele trui, die naar zeggen door Wiebe niet als pyjama wordt gebruikt maar schoon gewassen ligt te wachten op de eerste rit van de GBBT 2012. Leeft Wiebe nu al een beetje op een gele wolk?
Na Beek eindelijk de NW-wind recht op kop. Dankzij vooral Coen en Ferry die de wind blokkeren, wordt het laatste stuk Liemers in een mooi vaartje overbrugd. In Doesburg wordt nog een nieuwe route gevonden, gewoon de grote weg, waarna het afsprinten op de IJsselbrug begint. Met 83 km op de teller rond 12.30 uur weer tevreden thuis in Eerbeek.