Zaterdag 1
Zaterdag 17 februari 2007.!
Er zijn dagen in je leven die je nooit vergeet:
De eerst dag naar de grote school
Je diploma uitreiking op middelbare school
Oh ja niet vergeten: je trouwdag (onze vrouwen kunnen immers meelezen op de site)
De jaarvergadering van CLubBello waarin je als lid wordt geïnaugureerd!
Van die avond herinner ik mij drie onderwerpen.
Het “C-woord” was daarbij misschien wel het heftigste.
Maar ook de aanloop naar de heroïsche plannen om de Pyreneeën over te steken, maar dan als Belgen niet dwars (dat is het slimste m.i.) maar in de lengte!
En niet te vergeten de klemmende oproep van Wiebe en Coen om ook in de winter eens mee te gaan en gezamenlijk een georganiseerde MTB tocht te fietsen.
Beiden hadden er diverse gereden afgelopen seizoen maar zonder enig animo van de andere leden, vandaar die klemmende oproep.
Daarom bijna aan het eind van het seizoen op zaterdag 17 februari 2007 dacht ik moet er maar van komen. De WZC te wapenveld organiseert een 30, 40 en 50 km. tocht.
Rijck was al snel in om mee te gaan. Wiebe natuurlijk ook direct en hij zou ook de anderen opporren voor deze tocht. Ik heb hem nog in het bijzonder aangespoord om Coen op zijn verantwoordelijkheidsgevoel aan te spreken, maar ja ach Coen.
Coen zullen we even vergeten en vergeven; Laten we eerlijk zijn: niet alleen Coen is weerlos als zijn dochters om hulp vragen.
Zaterdag 17 februari het beloofde een prachtige dag te worden.
Wekker 6.45 uur
Voordeur Rijck: 7.30 uur
Vertrek: 7.36 uur
Verw. aankomst: 9.09 uur
Telefoon; Wiebe:9.02 uur
Boodschap: Tocht afgelast: Omgewaaide bomen nog niet
opgeruimd.
Voorstel: Start verplaatsen naar Dieren.
Na een heerlijke koffie met cake van Pia vertokken Bouke, Ferry, Fred, Rijck,Ton en Wiebe (alfabetische volgorde) voor een fantastisch mooie tocht. Bouke voegde zich op het laatste moment bij ons en zo vertokken er dus met 6 man.
De gevraagde elementen bossen en heuvels kwamen veelvuldig op onze weg.
De schrijver kan vanaf dit moment slechts roepen dat het mooi en zwaar was onder perfecte omstandigheden. Verder heeft hij zijn aandacht nodig gehad om bij te blijven.
Halverwege de tocht streken we neer in het persoonlijke museum van Arne waar ze ook heerlijke koffie en gebak hadden.
Bouke vertrok in de kortste richting naar huis en Wiebe leidde ons nog naar een verzameling bomen en klimmetjes.
Uiteindelijke eindigden we met ongeveer 46 km en 460 hoogte meters in deze volgorde in de V D. Waalslaan: Wiebe, Rijck, Ton Ferry en Fred . De jonge hond Wiebe kwam niet alleen de eerste klimmetjes fier als eerste boven, maar ook fier als eerste zijn eigen straat weer binnen rijden.
We zwaaiden Ton en Ferry uit en versterkt met een kop soep stapten Rijck en ik weer in de auto op weg naar huis.
Een dag om nooit weer te vergeten.
Bello graag weer tot een volgende maal.