Waren we i
Waren we in februari van dit jaar met storm op Schier, de laatste paar dagen van november waren “we” er weer nu met z’n zessen in Pieter zijn appartement, te gast op dit prachtige en zeer rustige eilandje. Pieter, Roel, Ruud R, Aart Br, Aart vdB en en de verslagschrijver.
Helaas kon Wiebe door een oogletsel en Rocus wegens studie (?) er niet bij zijn.
Elke groep heeft z’n eigen sfeer aldus Pieter en als hij dat zegt is het zo. Het wordt weer een geslaagd en zoals de bedoeling een sportief weekend.
Vrijdagavond voor het vallen van de duisternis komen we op het eiland aan, en gaan weer balanserend met de tassen op en aan het stuur naar Vitamaris. Slimme Aart had zíjn bagage in twee tassen, daardoor kon hij de helft uit handen geven (aan Pieter) Mijn tas is ook groot, maar met een setje door een dame met huurfietsen kom ik toch in het zadel en hoop op geen obstakels onderweg. Met de laatste boot komt Aart vdB aan; zijn pupillen wilden hem niet eerder kwijt. De eerste avond eten we het dagmenu –sliptong- bij Van der Werf. (en de tweede in Brakzand)
Een mooie avondwandeling over de Badweg en langs het strand maakt, dat we onze weer ”eilanders” voelen. Om alle stress kwijt te raken is Schier wel zeer heilzaam. (de twee pensionado’s hebben daar geen last van)
De zaterdag gaat de tocht via de Westerplas met veel vogels door de duinen en het strand naar de oostpunt van het eiland, dit is 15 km over paden waarop 10 cm (zoet) water staat met een stevige ondergrond en afwisselend hard en zacht strandzand. Soms val je daar van de fiets.
Achter rijden heeft daar het voordeel, dat je die plekken door spoorvorming aan ziet komen.
Aart en ik hebben daar nuttig gebruik van gemaakt. Op een zandbank ca 50 m uit de kust zagen we ca 100 zeehonden liggen. Het bewijs staat op m’n foto, maar wegens de afstand is het niet erg duidelijk. Roel die net uit Z. Afrika terug is waar hij de ”big five” zag, was op Schier niet minder onder de indruk van een grote haas. Je raakt op de natuur nooit uitgekeken
Ook niet op de tienduizenden (mantel) meeuwen die ons blijven begeleiden. Er wordt druk gefourageerd door allerlij vogens, waarvan alleen Aart vdB alle namen kent. Alle high lights van het eiland heeft Pieter ons weer laten zien, kortom te veel om op te noemen.
De sauna en het zwembad hebben we een of twee keer aangedaan prima na het zwoegen op de fiets. Zelfs tafeltennis hebben gespeeld; eerst in ’t donker, maar daarna wist de huiseigenaar de knoppen te vinden!
Kortom we waren even in de hemel op aarde; hoewel jammer dat FC Groningen verloor.
De kleur van de wolkenhemel dit weekend behoorlijk grijs was; soms niet te onderscheiden van de zee. De neerslag viel erg mee Coen ! We hebben geen sneeuwvlok gezien.
Zondag gingen we voor de ”poldertocht” nog naar het Natuurmuseum waar alles nog eens duidelijk wordt toegelicht. Het mooist blijft echter het fietsen in de natuur.
Op de ATB kun je in een weekend alle hoeken van dit eiland bezoeken (het rijmen begint al) Tot slot Pieter bedankt en… 40 000 000 is een indrukwekkend aantal! (alleen voor ingewijden)