Wageningen met hobbels

Mijn biologische klok staat kennelijk nog niet goed afgesteld. Wellicht doordat ik de laatste weken niet al te vaak acte de presence kon geven. Hoe dan ook, met 9.00u in gedachten stond ik toch om 8.25u. bij de Spar. Dan maar de een opwarmrondje via de Schaapsallee en de Lange Juffer. Klokslag 9.00u. arriveer ik opnieuw bij de Spar waar Ferry, Wiebe, Pieter, Henk, Ruud en Meindert op het punt van vertrekken staan.

Het reisdoel is al bepaald. Wageningen zal het worden en wel ‘in omgekeerde richting’, zodat we via Doesburg en Giesbeek in het zonnetje kunnen rijden en een warm kunnen worden. Immers de eerste nachtvorst op de auto’s zorgt voor een koude start. Fietsen in het schrale ochtendzonnetje is dus heel welkom. Toch gaan we via Ellecom en de Steeg, alsof daar geen bomen langs de weg staan die de zon tegenhouden, maar de voorrijders bepalne vandag duidelijk de koers én het tempo! Met Pieter als aanstichter, gaan de voorrijders in fors tempo van start. Kennelijk heeft de GBBT voor een stevig conditioneel fundament gezorgd; de andere Bello’s zullen er vandaag flink last van hebben. Meindert is het eerste slachtoffer van het helse tempo, hij heeft zijn dag niet en besluit in de Steeg om te keren en zijn eigen route te rijden. In Rheden op de Laakweg rijdt Ruud lek. Terwijl de band wordt verwisseld probeer ik samen met Pieter een loslopend schaap terug in de wei te drijven. Vergeefse moeite, we zijn kennelijk niet voor herder in de wieg gelegd.

In een stevig tempo gaan het via de Pleyroute en de Mooieweg in Arnhem richting de Drielse dijk. In een mooi tempo van ruim boven de 31 km. gaat het kop over kop richting Lexskes veer.

We strijken neer op het terras van de Wageningse Berg en genieten van het wijdse uitzicht over de Betuwe, met in de energiecentrale van Nijmegen/Weurt aan de horizon.  Onder het genot van (koude!) appeltaart en aardbeienkwarktaart bespreken we de verplaatsing van de ALV van 17 naar 10 november en de geplande GBBT-filmavond (op vrijdag ….?). Ik heb de datum niet scherp en krijg op niet mis te verstane wijze te horen dat ik toch echt beter mijn mails dien te lezen.

Na de pauze gaat het snel huiswaarts. Het tempo blijft onveranderd hoog en op de weg van Heelsum naar Oosterbeek moet ik aardig in de beugels om bij te blijven. Op weg van Oosterbeek naar de Amsterdamse weg haak ik af en Wiebe sluit zich bij me aan.

Terwijl de rest naar Schaarsbergen raced (raast!), besluiten we met z’n tweeën de kortste route naar Velp te nemen, via de Amsterdamseweg achter het station langs naar de Velperweg. Ter hoogte van Bronbeek rijd ik ook lek. Ik ben blij met Wiebe zijn aanwezigheid, hij heeft een fietspomp bij zich en dat bespaart mij een voettocht naar huis. In  Velp neem ik afscheid van Wiebe, die de resterende tocht alleen zal voortzetten. Ik hoop dat de andere Bello’s behouden hun tocht hebben voltooid.