Corona maakt veel onmogelijk, maar leidt ook tot nieuwe initiatieven. Wie denkt dat club Bello een groep traditioneel gerichte sporters is, komt bedrogen uit. Elders is al veel te lezen over Coronaveilig schaatsen (Club Bello is tenslotte een fiets – en schaatsclub). Dus onbegrijpelijk, dat hier geen mooi verslagje van wordt ingezonden. In dit verslagje gaat het echter om een nieuwe innovatie van club Bello, die langzaam maar zeker vorm begint te krijgen: de virtuele fietsgroep op Zwift.
Inmiddels is de traditie ontstaan om op vrijdagmiddag 16:00 te gaan Zwiften. Rijck treedt daarbij op als ritmeester. Roel en ondergetekende gaan graag mee en we zijn virtueel ook goed aan elkaar gewaagd. Sociaal ook, want achterblijvers (fysiek of virtueel) worden keurig weer opgewacht en af en toe springt één van ons (net als bij de gewone Bello’s) er even tussenuit om op avontuur te gaan.
Vanmiddag waren we in Watopia, een prachtig verzonnen omgeving, waar je naast een subtropische omgeving prachtige klimmen maakt en op een ander moment in een glazen tunnel onder het water door rijdt. ‘Dust in the Wind’ heette de rit van vandaag met 33 kilometer door een glooiend landschap. Totaal bijna 400 hoogtemeters met een gemiddelde snelheid van 25,2 km/uur. Voor mijn gewicht en grootte was daar gemiddeld 173 watt voor nodig, maar soms ging het even boven de 500 Watt.
Dit keer, had Rijck het zo ingesteld, dat we de talloze andere fietsers op de route niet zagen. Daardoor leek het rustig, maar in werkelijkheid fietsten enkele duizenden fietsers vanuit de hele wereld op hetzelfde moment met ons deze route. Groot voordeel was nu wel, dat we elkaar niet kwijt konden raken. Vorige week moesten we elkaar bellen (net als in het echie) bij welke kilometer we waren. Ik bleek toen 4 kilometer achter te liggen. Gelukkig werd er door Rijck en Roel gewacht en is het terugvinden van elkaar gemakkelijk, want er staat keurig een naambordje boven het juiste poppetje.
Volgende week vrijdag gaan we naar Frankrijk om daar een leuke route samen te fietsen.
In mijn eentje ben ik virtueel allerlei andere routes aan het rijden. Zo heb ik afgelopen dinsdagmiddag ter ere van Wiebes verjaardag de Col de Sarenne gedaan (dat was de klim die Wiebe en ik samen hebben gefietst op de prachtige zonnige dag na onze eerste mislukte totaal verregende en versneeuwde Marmotte-poging). Ik ben van plan om de komende weken in een aantal etappes de Marmotte opnieuw te rijden.