Vrijdag 25 mei rond een uur of negen ’s avonds een mail van Bello’s webmaster Willem: ‘Na het nodige heen en weer gemail is de kogel door de kerk. Het is club Bello een eer je te mogen verwelkomen als gastfietser, een eerste stap naar een volwaardig lidmaatschap van de club. Zo zie je maar,het lidmaatschap van onze eerbiedwaardige en elitaire fietsclub wordt je niet zomaar. En of je voorafgaand aan de zondagse fietstocht even wil melden bij onze ongekroonde president. Hij zal je de eerste onderscheidingen van club Bello overhandigen.’
Na een onrustige nacht trap ik zondagochtend, 27 mei, op het onzalige tijdstip van 7:40u. af vanaf de Velpse Tramstraat. Iets later dan het afgesproken tijstip bereik ik in een lommerrijke Dierense buurt de ambtswoning van de president. Niet op tijd! Het eerste obstakel in de lange weg naar mijn lidmaatschap? Het blijkt mee te vallen. Wiebe verwelkomt me op de oprit, past me een hesje en overhandigd me de bijbehorende handschoenen, vervolgens snel op weg naar de Spar.
9 Bello-leden verwelkomen ons. Het voelt al een beetje vertrouwd. Ik maak kennis met Ruud en dat blijkt vandaag niet de laatste kennismaking met hem, maar daarover later meer. Ik dank de aanwezigen voor de positieve stap in het ballotage-proces, show trots mijn hesje en beloof plechtig alles in het werk te stellen het geschonken vertrouwen niet te beschamen.
Er wordt zoals gebruikelijk een aantal routevarianten in de groep gegooid: richting Lunteren of naar de Holterberg. Er blijken nog maar weinig leden kennis gemaakt te hebben met de venijnige puist in de Sallandse heuvelrug, er moeten kilometers en hoogtemeters gemaakt worden dus de keuze is snel gemaakt: op naar Holten. Het twaalfde Bello-lid sluit nog juist op tijd aan. Een prachtige fietsdag is begonnen, met Ferry als wegkapitein.
Door de felle zonneschijn lijken de verschillende GPS-systemen niet goed afleesbaar of is het de geordende Bello-chaos die ervoor zorgt dat de meningen over de route regelmatig verdeeld (b)lijken. Daar zal ik voorlopig waarschijnlijk niet achter komen. Via een voor mij onbekende route (Oeken, Tonden, Voorst?) bereiken we de brug over de Ijssel en gaat het in sneltempo zuidelijk van Deventer (via Oude molen, Lettele, Okkenbroek, Heeten?) richting ons doel. Hier volgt de tweede kennismaking met Ruud: hij sleurt enorm op kop en brengt de gemiddelde snelheid regelmatig boven de 35 km/u. Ik krijg het er warm van. De kenners in het peloton hadden dit allang voorspeld, net als vorige keer nog steeds teveel lagen kleding.
Na een kilometer of 45 neemt de nervositeit in de groep zichtbaar toe en weldra bereiken we de Holterbergweg. De hoogtemeters doen hun werk en de groep valt al snel uiteen. Aan de kop strijden Coen en Ton op het hoogste punt van de Nijverdalsebergweg om de felbegeerde punten voor de bolletjestrui. Gezien de opgelopen achterstand is de uitslag mij onbekend. Met precies 55 km op de teller, zit de helft van de tocht erop. Moe maar voldaan zetelen we ons op het terras van hotel Dalzicht. De ober van dienst past zich aan de Bello-chaos aan, maar het lukt hem desondanks om iedereen van koffie en stevige stukken overheerlijke appeltaart te voorzien.
Na een half uurtje afrekenen en weer (letterlijk) op pad; naast hobbelig asfalt vallen ons leempaden en smalle, rulle zandpaden, omgeven door weelderig groen ten deel. Regelmatig een tussenstop om overleg te voeren over de te kiezen richting. Tijdens een van deze stops,onder duistere, onduidelijke omstandigheden, midden in het bos, tovert Pieter plotseling een dobbelsteen te voorschijn. Er moet worden gedobbeld om de schrijf-eer. Het kan haast geen toeval zijn: waar tijdens de vorige keer maar liefst 3 keer een zes werd gegooid vallen er enkel enen en tweeën totdat ik aan de beurt ben: een zes. Ik moet Pieter nog eens vragen waar hij deze speciale (waarschijnlijk op afstand bestuurbare) dobbelsteen op de kop heeft getikt.
We vervolgen onze tocht richting Zutphen. Opnieuw maak ik kennis met het ongenadige sleurwerk van met name Ruud. Het hakt er behoorlijk in. Met hoge snelheid bereiken we Zutphen, dat we vervolgens met een dollemansrit door het centrum passeren. De verkeerslichten lijken enkel de functie van sfeerverlichting te hebben. Na het passeren van de brug over de Ijssel, ruikt een aantal Bello’s de stal en blijft het tempo, ondanks diverse verzoeken, onverminderd hoog. In Spankeren is mijn pap op en terwijl ik uitbol aan de start van het peloton rijden we rond twee uur en met ruim 120 km op de teller Dieren binnen. We nemen afscheid en met Maarten, Ferry en Ton vervolgen we de route richting Ellecom, Rheden en Velp. In Velp een laatste groet aan Ton. Ik benijd hem niet, met nog zo’n 15 km voor de boeg gaat hij vandaag de 170 km volmaken. Ik neem genoegen met een PR van zo’n 145 km en een gemiddelde van ruim 30km/u. Met een mooie Bello ervaring rijker strompel ik de garage binnen, stal de fiets en plof met een liter water op de stoel. Prachtige tocht, fantastische omgeving en dito fietsweer. Genoten! Volgende week ben ik er weer!