Slider09
Slider08
Slider07
Slider06
Slider05
Slider04
Slider03
Slider02
Slider01
previous arrow
next arrow

Vijf man s

Vijf man sterk vanmorgen zo lees ik. Die weelde is mij gisteren niet overkomen. Had ik maar thuis moeten blijven. Maar ja,LM hé? Coen, Fred en Rijck lieten het (uiteindelijk en om hen moverende reden )allemaal afweten gisteren, dus had ik de ruimte tijdens Limburgs Mooiste (LM ). De tegenhanger van de Amstel Gold Race maar dan veel meer over kleine ( boeren-, holle- , en zelfs stukjes niet geasfalteerde – ) weggetjes. Limburg op z ’n best maar in de weersomstandigheden van gisteren minder Limburg op z ’n mooist. Desalniettemin zaterdagmorgen om kwart voor acht samen met Pia op naar Limburg. Omdat de startbescheiden aan mij waren toegestuurd kon ik de drukte bij de start op Landgraaf vermijden door in Ubachsberg, zo ‘n 10 km. na de start, op te stappen. Tegen 10 uur zat ik op de fiets, regenjack aan en 150 km. en 2.000 hm. voor de boeg. Ik was niet de enige die de weersomstandigheden trotseerde met als gevolg dat ik altijd wel in een groepje kon onderduiken. De ca. 25 klimmetjes waren goed te doen, hoewel de Dode Man, de Cauberg, de Camerig en enkele klimmetjes bij onze zuiderburen natuurlijk wel de nodige spanning op de benen zetten. Maar met de AGR en KBK in die benen goed te doen. Lastiger waren de afdalingen. De kleine weggetjes waren nat en modderig en dus glad. Dat veroorzaakte de nodige valpartijen en vooral heel erg veel lekke banden. Het forum op de website van LM getuigt daarvan. Gelukkig bleef ik op de been en zelfs kreeg ik geen lekke band. Maar ook geen koffie want alleen, nat en modderig nodigt niet uit om ergens aan te leggen. Dus bij de controleposten snel een krentenbol en een bekertje drinken en verder maar weer. Op de helft van de koers, bij de controlepost in Val Dieu ( alweer dus ) ontwaarde ik een shirt van de Veluwerijders. Dat bleek Martin Slangewal te zijn die LM samen met Marinus Thijssen fietste. Met hen heb ik grotendeels het tweede gedeelte van de koers gefietst waarin we weer de nodige regen te verduren kregen. Weer aangekomen in Ubachsberg ben ik afgeslagen naar Valkenburg waar in het hotel een heerlijke douche wachtte. Met daarna, tijdens het aperitief en etentje, stof genoeg voor Pia en mij om na te praten over de dingen van de dag alvorens het hotelbed in te duiken. De brokstukken hebben we vandaag opgeruimd. Wassen en poetsen.