Vandaag sl

Vandaag slechts twee man aan de start: Wiebe en ik. Dat wil zeggen eigenlijk 1,xxx want Wiebe is fit als altijd, maar ik ben veel conditie verloren in de laatste weken. We besluiten het overbekende ’trainingsrondje’ te rijden. Dit is beschut en het is slechts enkele graden boven het vriespunt. Allebei dikke wanten en overschoenen aan. Klimmend worden we warm. Na de afdaling blijkt de bocht bij kasteel Rozendaal wel heel erg krap geworden, maar door de rood-witte hekken zien we dit tijdig. Wiebe houdt zich gelukkig op elke klim in, zodat we het grootste gedeelte van de tocht een gesprek kunnen voeren (dat wil zeggen: een gesprek waar ik ook aan mee kan doen). Op weg naar Delen zakt het tempo soms behoorlijk in. Maar we komen bij de koffie met gebak en een uiterst vriendelijke bediening. De terugweg gaat als de heenweg met enkele inzinkingen mijnerzijds in de klimmetjes. Moe maar zonder pijn in mijn knie komen we weer in Dieren aan. Voor Wiebe was het echt een trainingsrondje. In zijn eentje doet hij hier minstens 10% korter over. Maar ja, dan moet hij natuurlijk wel mijn prettige gezelschap missen. Volgende week de laatste keer op de racefiets. Na de jaarvergadering stappen we op de mountainbike.