Vaderdag b

Vaderdag beperkte ons vandaag in de ritkeuze. Die kon niet langer dan drie uur ( inclusief pauze) duren. Onderweg afhaken was ook een optie maar daar werd niet voor gekozen. Dus werd het een korte rit waarbij de keuze op Deventer viel. Enig protest omdat de windrichting niet bij de keuze werd betrokken ( eerst tegen en dan voor de wind ) kreeg geen bijval. Met de wind achter zette een zevental Bello ‘s (Arne, Ferry, Maarten, Pieter, Rocus, Ton en Wiebe) er van quitte af aan flink de sokken in. Op naar Laag-Soeren en via het Soerense Zand richting Hall. Met de wind vol in de rug vatte de gedachte post: als het dan geen lange rit kan worden dan maar een snelle. Diverse demarrages tot dik boven de 40 scheurde het peloton in stukken. Maar, Bello-eigen en met de uitgevaardigde gedragsregels voor de Pyreneeën vers in gedachten, werd op cruciale punten weer op elkaar gewacht. Maar de toon was gezet. Bij bakker Bril in Voorst werd de Voorsterklei opgezocht en bleef de wind ons gunstig gezind Helaas gooide de lekke achterband van Arne roet in het eten. Iedereen hielp een handje om hem weer in het zadel te krijgen maar wel met het advies om voor de Pyreneeën de buitenbanden te vervangen en, zo werd opgemerkt, een poetsbeurtje kan ook geen kwaad. Ons vaste koffieadres in Deventer, een croissanterie, was in andere handen overgegaan en fors verbouwd. Het heet nu “ tetatete” maar de koffie en het appelgebak smaakte er niet minder om. Aldra ging het gesprek over, ja, waar anders over, de Pyreneeën natuurlijk. En deze keer vooral over de uitgevaardigde gedragsregels. Een aantasting van het o zo waardevolle anarchistische karakter van de club zo werd opgemerkt. De zin en de onzin ervan werd besproken. En natuurlijk de reactie van Rijck en, naar het schijnt, het antwoord daarop van Coen. Waar de één waarde hecht aan een gezamenlijk ontbijt wil de ander dat vrijlaten. Het gezamenlijk danwel groepsgewijs starten, het begeleiden van de laatste man, de ranking en wat al niet meer werd bediscussieerd. Met als verrassende uitkomst dat het verstand wel zal zegevieren. En daarna gingen we weer, zoals het hoort, over tot de orde van de dag. Hard fietsen, maar nu tegen de wind in. En het moet gezegd, Ferry en Maarten waren de kartrekkers van de dag. De rest bleef maar wat graag in het wiel zitten, een sporadisch stukje kopwerk daargelaten. Om goed 12.00 uur waren we na 60 km. weer in Dieren. Iets later dan de bedoeling was. De Pyreneeën gingen vandaag al, zij het verbaal, hun tol eisen.