Slider09
Slider08
Slider07
Slider06
Slider05
Slider04
Slider03
Slider02
Slider01
previous arrow
next arrow

  Va

 
Vandaag de zwaarste dag van de GBBT ooit, immers de Grossglockner zal bedwongen worden. De Grossglockner staat bekend als de zwaarste col van Europa met 14 km a 10% gemiddeld. Geen overdreven kwalificatie hebben wij vandaag mogen beleven.

Harry heeft ons gisteren tijdens het diner ingelicht over het weer met de woorden: “Zelfs als het meevalt is het slechter dan vandaag”. In de praktijk hield dit in dat de westkant van deze col in de regen is afgelegd, al hebben wij geen stortbuien gehad. Eenmaal over de top was het prima fietsweer. Positief punt van het regenachtige weer was dat we de col ongeveer voor onszelf hadden: Het weer-zonder-zicht in combinatie met de forse tol blijkt onaantrekkelijk voor autotoeristen en motormuizen.

De Grossglockner kent twee hoogtepunten, de tweede daarvan, “Hochtor”, was bestempeld als eindpunt en verzamelpunt van de klim. Altijd staat de Bellobus van Wim gereed voor ons, om ons van proviand en droge kleding te voorzien. Alleen vandaag even niet: de Bellobus had haar schuifdeur verloren. Vandaag bestond op dat moment de bemanning uit drie man: Wim, Wiebe en Ruud. Zij hebben alles in het werk gesteld om de deur weer aan/in de bus te binden, in de regen. Via Harry is het gelukt om Strassenhilfe te regelen om de deur weer in zijn rail te hangen. Op het moment van contact met Harry over dit euvel, was hij 200 m verwijderd van Hochtor. Bello is het er over eens dat het voor Harry om het even is of dit aantal meters het aantal af te leggen meters tot de top is ofwel het aantal nog af te leggen hoogtemeters…

In Hochtor zaten de Bello’s klappertandend aan de koffie, tosties, soep enzovoorts, totdat uiteindelijk de nodige droge shirts ter plekke werden aangeschaft. De komst van de Bellobus werd met veel enthousiasme begroet en de uitspanning veranderde andermaal in kleedlokaal. De bediening verbaasde zich nergens meer over.

Volgens Harry is alles onder de 10% vals plat. Dit leidt zo nu en dan tot mooie verrassingen. Na de afdaling van de Grossglockner zouden wij nog een klein klimmetje maken van 300 hoogtemeters. Dit werd over het algemeen toch anders ervaren dan vals plat. Anyhow: hulde aan Harry en Fred voor de fantastische route van vandaag. Hetzelfde geldt voor de verzorging van digitale kaarten, waarop alle varianten beschikbaar zijn. Ook hiervan is vandaag maximaal geprofiteerd: Wim kreeg zijn bus op de meest onmogelijke plekken langs het fietspad gemanoeuvreerd.

Onze tweede fietsdag kende helaas ook een tegenslag: na talloze houten bruggetjes in de fietspaden te hebben gekruist komt Frank op een glad bruggetje met een snelheid van niks ongelukkig ten val. Gevolg: gebroken voortand en een lossen kroon. Helaas kan hij in Lienz niet worden geholpen en zijn Frank en begeleider Arre genoodzaakt naar Klagenfurt af te reizen. Enkele reis: 140 km. De mannen worden voor middernacht terugverwacht. Saillant detail: Frank rijdt gehavend de Grossglockner op in tweede positie! Schrijver dezes gaat op een meter achter Frank ook onderuit op de gladde brug maar komt er zonder kleerscheuren vanaf.

Is er ook nog iets te zeggen over het vooruitzicht op de GBBT de komende dagen, wat betreft weer en fietsdruk? Ook daar heeft Harry een statement voor gereed: “Na vandaag valt alles mee”. Dit gebeurt in hotel Sonne in Lienz met prima bediening, een heerlijke biefstuk en dito wijnen.


 

Algemeen kan gezegd worden, een tegenslag als voor Frank daargelaten: Bello’s zijn bofkonten.